Tommy Moe

Tommy Moe
Data i miejsce urodzenia	17 lutego 1970 ; Missoula
Klub	Jackson Hole Ski Club
Wzrost	178 cm
Pierwsze punkty w PŚ	13.03 1990, Åre (13. miejsce – zjazd)
Pierwsze podium w PŚ	27.02 1993, Whistler; (2. miejsce – zjazd)
Pierwsze zwycięstwo w PŚ	13.03 1994, Whistler; (Supergigant)
Dorobek medalowy
	Reprezentacja Stany Zjednoczone
	Igrzyska olimpijskie
	Mistrzostwa świata juniorów
	Puchar Świata (Supergigant)
3. miejsce ;	1993/1994

Thomas Sven "Tommy" Moe (ur. 17 lutego 1970 w Missoula) – amerykański narciarz alpejski, dwukrotny medalista olimpijski i trzykrotny medalista mistrzostw świata juniorów.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Tommy Moe pojawił się w 1986 roku, startując na mistrzostwach świata juniorów w Bad Kleinkirchheim. Zajął tam osiemnaste miejsce w zjeździe, a rywalizację w slalomie ukończył na 38. pozycji. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata juniorów w Hemsedal zdobył srebrny medal w zjeździe, przegrywając tylko z Ursem Lehmannem ze Szwajcarii. Na tych samych mistrzostwach był też czwarty w gigancie, przegrywając walkę o podium z Adriánem Bírešem z Czechosłowacji. Z MŚJ w Madonna di Campiglio w 1988 roku wrócił bez medalu, jednak na rozgrywanych w 1989 roku mistrzostwach świata juniorów w Aleyska zwyciężył w kombinacji i supergigancie. W 1989 roku wystąpił także na mistrzostwach świata w Vail, zajmując dwunaste miejsce w zjeździe i 21. miejsce w supergigancie.

W zawodach Pucharu Świata zadebiutował w wieku 17 lat^[1]. Pierwsze pucharowe punkty wywalczył trzy lata później, 13 marca 1990 roku w Åre, zajmując trzynaste miejsce w zjeździe. Były to jedyne jego punkty w sezonie 1989/1990, który ukończył ostatecznie na 97. pozycji. W kolejnym sezonie punktował trzykrotnie, jednak nie przebił się do czołowej dziesiątki. Tym razem w klasyfikacji generalnej zajął 74. miejsce. Nie znalazł się w kadrze USA na rozgrywane w 1991 roku mistrzostwa świata w Saalbach-Hinterglemm.

W sezonie 1991/1992 punktował wielokrotnie, jednak jego najlepszym wynikiem było trzynaste miejsce w zjeździe, wywalczone 7 grudnia 1991 roku w Val d’Isère. W klasyfikacji końcowej dało mu to 79. miejsce. Wystąpił jednak na igrzyskach olimpijskich w Albertville w lutym 1992 roku. Moe zajął tam osiemnaste miejsce w kombinacji, 20. w zjeździe i 28. miejsce w supergigancie. Pierwsze pucharowe podium wywalczył 27 lutego 1993 roku w Whistler, gdzie był drugi w zjeździe. Rozdzielił tam na podium Norwega Atle Skårdala i Austriaka Franza Heinzera. W pozostałych startach sezonu 1992/1993 jeszcze tylko raz znalazł się w czołowej dziesiątce: 21 marca 1993 roku w Kvitfjell był siódmy w supergigancie. Pozwoliło mu to zająć 31. miejsce w klasyfikacji generalnej i dziewiętnaste miejsce w klasyfikacji zjazdu. Wystąpił ponadto na mistrzostwach świata w Morioce, zajmując piąte miejsce w zjeździe i trzynaste w kombinacji.

Największy sukces w karierze osiągnął na igrzyskach olimpijskich w Lillehammer w 1994 roku, gdzie zwyciężył w biegu zjazdowym. W zawodach tych wyprzedził bezpośrednio Norwega Kjetila André Aamodta i Eda Podivinsky'ego z Kanady. Cztery dni później wywalczył także srebrny medal w supergigancie, przegrywając tylko z Niemcem Markusem Wasmeierem o 0,08 sekundy. Ponadto na tych samych igrzyskach zajął także piątą pozycję w kombinacji. W zawodach PŚ wielokrotnie plasował się w pierwszej dziesiątce, w tym pięciokrotnie stawał na podium: 12 grudnia w Val d’Isère był trzeci w supergigancie, 29 grudnia w Bormio, 12 marca w Whistler i 16 marca w Vail zajmował trzecie miejsce w zjeździe, a 13 marca 1994 roku w Whistler odniósł swoje jedyne pucharowe zwycięstwo, wygrywając supergiganta. Sezon 1993/1994 zakończył na ósmym miejscu w klasyfikacji generalnej i zjazdu, trzecim w klasyfikacji supergiganta i czwartym w klasyfikacji kombinacji. Ostatni raz na podium zawodów Pucharu Świata stanął 11 grudnia 1994 roku w Tignes, gdzie był drugi w supergigancie. W pozostałych startach plasował się na przełomie pierwszej i drugiej dziesiątki, co dało mu 28. miejsce w klasyfikacji końcowej sezonu 1994/1995.

Jeszcze pod koniec sezonu 1994/1995 Moe doznał kontuzji prawego kolana, zrywając więzadła^[2]. Kilkanaście razy startował w zawodach PŚ w sezonie 1995/1996, jednak ani razu nie zdobył punktów. Ostatecznie nie został sklasyfikowany. Wystąpił jednak na mistrzostwach świata w Sierra Nevada w 1996 roku, zajmując 21. miejsce w zjeździe i 42. miejsce w supergigancie. Startował jeszcze przez dwa kolejne sezonu, jednak nie osiągał żadnych sukcesów. Wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Nagano w 1998 roku, zajmując ósme miejsce w supergigancie i dwunaste w zjeździe. Na rozgrywanych rok wcześniej mistrzostwach świata w Sestriere nie wystąpił z powodu kontuzji kciuka^[3].

Jego żoną jest była amerykańska narciarka alpejska, Megan Gerety.

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Igrzyska olimpijskie [edytuj | edytuj kod]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
20.	9 lutego	1992	Albertville	Zjazd	1:50,37 min	+3,03 s	Patrick Ortlieb
28.	16 lutego	1992	Albertville	Supergigant	1:13,04 min	+3,50 s	Kjetil André Aamodt
18.	11 lutego	1992	Albertville	Kombinacja	14,58 pkt	+67,57 pkt	Josef Polig
1.	13 lutego	1994	Lillehammer	Zjazd	1:45,75 min	-	-
5.	15 lutego	1994	Lillehammer	Kombinacja	3:17,53 min	+1,88 s	Lasse Kjus
2.	17 lutego	1994	Lillehammer	Supergigant	1:32,53 min	+0,08 s	Markus Wasmeier
12.	13 lutego	1998	Nagano	Zjazd	1:50,11 min	+1,32 s	Jean-Luc Crétier
8.	16 lutego	1998	Nagano	Supergigant	1:34,82 min	+1,15 s	Hermann Maier

Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
12.	6 lutego	1989	Vail	Zjazd	2:10,39 min	+1,88 s	Hansjörg Tauscher
42.	8 lutego	1989	Vail	Supergigant	1:38,81 min	?	Martin Hangl
13.	8 lutego	1993	Morioka	Kombinacja	34,22 pkt	?	Lasse Kjus
5.	11 lutego	1993	Morioka	Zjazd	1:32,06 min	+1,03 s	Urs Lehmann
42.	13 lutego	1996	Sierra Nevada	Supergigant	1:21,80 min	+3,43 s	Atle Skårdal
21.	17 lutego	1996	Sierra Nevada	Zjazd	2:00,17 min	+2,88 s	Patrick Ortlieb
DNF	19 lutego	1996	Sierra Nevada	Kombinacja	3:31,95 min	-	Marc Girardelli

Mistrzostwa świata juniorów[edytuj | edytuj kod]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
18.	20 lutego	1986	Bad Kleinkirchheim	Zjazd	1:41,03 min	+2,54 s	William Besse
32.	23 lutego	1986	Bad Kleinkirchheim	Slalom	1:53,81 min	+12,98 s	Anders Lundqvist
4.	22 marca	1987	Sälen	Gigant	2:31,70 min	+1,72 s	Thomas Wolf
2.	26 marca	1987	Hemsedal	Zjazd	1:25,72 min	+0,08 s	Urs Lehmann
4.	27 stycznia	1988	Madonna di Campiglio	Zjazd	1:33,15 min	+0,47 s	Kaspar Gilgenrainer
24.	28 stycznia	1988	Madonna di Campiglio	Supergigant	1:35,26 min	+2,77 s	Jeremy Nobis
13.	29 stycznia	1988	Madonna di Campiglio	Gigant	2:05,55 min	+1,74 s	Gregor Grilc
25.	30 stycznia	1988	Madonna di Campiglio	Slalom	1:42,30 min	+6,29 s	Stefan Szałamanow
7.	30 stycznia	1988	Madonna di Campiglio	Kombinacja	?	?	Konstantin Czistiakow
5.	5 kwietnia	1989	Aleyska	Zjazd	1:28,93 min	+0,43 s	Ed Podivinsky
1.	6 kwietnia	1989	Aleyska	Supergigant	1:17,59 min	-	-
7.	7 kwietnia	1989	Aleyska	Gigant	2:17,20 min	+2,67 s	Jeremy Nobis
22.	8 kwietnia	1989	Aleyska	Slalom	1:39,32 min	+7,05 s	Sergio Bergamelli