Thomas Diethart (ur. 25 lutego 1992 w Tulln[1]) – austriacki skoczek narciarski. Reprezentant klubu UVB Hinzenbach, drużynowy srebrny medalista olimpijski z 2014, zwycięzca 62. Turnieju Czterech Skoczni.
W zawodach letniego Pucharu Kontynentalnego debiutował w lipcu 2009 na skoczni w Velenje, gdzie zajął 5. miejsce. Dwukrotnie w letnim PK zajmował drugie miejsce: w Kranju (5 lipca 2009) i w Oslo (18 września 2010). Pierwszy raz na podium zimowego PK stanął 28 grudnia 2010 w Engelbergu, zajmując 2. pozycję. Jedyne zwycięstwo w konkursie tego cyklu odniósł 6 lutego 2011 w Brotterode. Łącznie w zimowym PK miejsce na podium zajmował pięciokrotnie, zaś w letnim PK trzykrotnie[3].
17 grudnia 2010 uczestniczył w konkursie Alpen Cup na skoczni Toni-Seelos-Olympiaschanze w Seefeld. Po pierwszej serii zajmował 42. miejsce, lecz w drugiej ustanowił rekord skoczni (111 metrów) i zawody ukończył na 6. pozycji. Tego samego dnia rekordowy rezultat poprawił słoweński kombinator norweski Marjan Jelenko[4].
W sierpniu 2009 wziął udział w kwalifikacjach do dwóch konkursów Letniego Grand Prix w Hakubie, jednak bez rezultatu. Udało mu się to rok później, gdy zajął odpowiednio 35. i 36. miejsce. Wystartował ponadto w konkursie w Libercu, gdzie uplasował się na 44. pozycji. W kolejnych sezonach LGP notował pojedyncze występy, jednak także nie zdobywał punktów[3].
W Pucharze Świata zadebiutował podczas Turnieju Czterech Skoczni w sezonie 2010/2011, zajmując w Innsbrucku 28. miejsce. W kolejnym konkursie, w Bischofshofen, był 40[3].
W sezonie 2013/2014 został powołany na konkursy Pucharu Świata w Engelbergu, gdzie zajął 4. i 6. miejsce. Od początku startował potem w TCS. W Oberstdorfie uplasował się na 3. pozycji ex aequo z Peterem Prevcem, po raz pierwszy stając na podium zawodów PŚ. W kolejnym konkursie w Garmisch-Partenkirchen odniósł swoje pierwsze zwycięstwo w tym cyklu. Po tych zawodach zajął pozycję lidera TCS. Prowadzenie utrzymał do końca 62. edycji Turnieju, który zakończył się drugim wygranym przez niego konkursem – w Bischofshofen. W tym samym sezonie na XXII Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w Soczi zajął 4. miejsce na skoczni normalnej, a na dużej był 32. W konkursie drużynowym reprezentacja Austrii z Thomasem Diethartem w składzie zdobyła srebrny medal[3].
W późniejszym czasie notował o wiele słabsze rezultaty. Ostatni raz startował w sezonie letnim 2017. W listopadzie 2017 doznał obrażeń po upadku przy skoku treningowym. W kwietniu 2018 ogłosił zakończenie kariery sportowej[5], jednak w maju 2021 ogłosił jej wznowienie[6]. 28 sierpnia tego samego roku wystąpił w pierwszych po przerwie zawodach, wygrywając konkurs FIS Cup w Einsiedeln. Następnego dnia zajął trzecie miejsce. Był również 7. i 3. w zawodach FIS Cup w Villach, 21. i 30. w konkursach letniego PK w Bischofshofen oraz 24. w konkursie LGP w Hinzenbach[3].
W grudniu 2021 ponownie zakończył karierę sportową, obejmując równocześnie funkcję asystenta trenera kobiecej reprezentacji Austrii w skokach narciarskich[7].
Starty T. Dietharta na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo[edytuj | edytuj kod]
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
4. | 9 lutego | 2014 | Krasnaja Polana | Russkije Gorki | K-95 | HS-106 | indywid. | 99,0 m | 98,0 m | 258,3 pkt | 19,7 pkt | Kamil Stoch |
32. | 15 lutego | 2014 | Krasnaja Polana | Russkije Gorki | K-125 | HS-140 | indywid. | 126,5 m | – | 109,1 pkt | 169,6 pkt | Kamil Stoch |
2. | 17 lutego | 2014 | Krasnaja Polana | Russkije Gorki | K-125 | HS-140 | druż.[a] | 136,0 m | 132,5 m | 1038,4 pkt (266,2 pkt) | 2,7 pkt | Niemcy |
Starty T. Dietharta na mistrzostwach świata – szczegółowo[edytuj | edytuj kod]
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
27. | 21 lutego | 2015 | Falun | Lugnet | K-90 | HS-100 | indywid. | 88,0 m | 89,5 m | 209,5 pkt | 43,2 pkt | Rune Velta |
Starty T. Dietharta na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo[edytuj | edytuj kod]
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Skok 3 | Skok 4 | Nota | Strata | Zwycięzca |
9. | 14-15 marca | 2014 | Harrachov | Čerťák | K-185 | HS-205 | indywid. | 183,0 m | 184,0 m | –[b] | –[b] | 349,0 pkt | 42,0 pkt | Severin Freund |
Starty T. Dietharta na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo[edytuj | edytuj kod]
Starty T. Dietharta na zimowym olimpijskim festiwalu młodzieży Europy – szczegółowo[edytuj | edytuj kod]
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
5. | 17 lutego | 2009 | Szczyrk | Skalite | K-95 | HS-106 | indywid. | 99,5 m | 98,5 m | 244,0 pkt | 25,5 pkt | Peter Prevc |
2. | 19 lutego | 2009 | Szczyrk | Skalite | K-95 | HS-106 | druż.[c] | 97,5 m | 101,5 m | 944,5 pkt (247,5 pkt) | 23,0 pkt | Słowenia |
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie[edytuj | edytuj kod]
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie[edytuj | edytuj kod]
Nr | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Lok. | Strata | Zwycięzca |
1. | 29 grudnia | 2013 | Oberstdorf | Schattenbergschanze | K-120 | HS-137 | 139,0 m | 134,5 m | 297,3 pkt | 3. | 4,6 pkt | Simon Ammann |
2. | 1 stycznia | 2014 | Garmisch-Partenkirchen | Große Olympiaschanze | K-125 | HS-140 | 141,0 m | 140,5 m | 296,1 pkt | 1. | – |
3. | 6 stycznia | 2014 | Bischofshofen | im. Paula Ausserleitnera | K-125 | HS-140 | 138,5 m | 140,0 m | 296,5 pkt | 1. | – |
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP[edytuj | edytuj kod]
Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP[edytuj | edytuj kod]
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie[edytuj | edytuj kod]
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie[edytuj | edytuj kod]
Lp. | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Lok. | Strata | Zwycięzca |
1. | 28 grudnia | 2010 | Engelberg | Gross-Titlis-Schanze | K-125 | HS-137 | 128,5 m | 134,0 m | 250,0 pkt | 3. | 4,3 pkt | Mario Innauer |
2. | 6 lutego | 2011 | Brotterode | Inselbergschanze | K-105 | HS-117 | 114,5 m | – | 133,1 pkt | 1. | – |
3. | 27 grudnia | 2012 | Engelberg | Gross-Titlis-Schanze | K-125 | HS-137 | 114,5 m | 119,5 m | 197,7 pkt | 2. | 13,7 pkt | Stefan Kraft |
4. | 9 lutego | 2013 | Iron Mountain | Pine Mountain | K-120 | HS-133 | 129,0 m | 130,0 m | 264,2 pkt | 3. | 17,5 pkt | Anže Semenič |
5. | 17 marca | 2013 | Niżny Tagił | Aist | K-90 | HS-100 | 94,5 m | 95,0 m | 249,0 pkt | 2. | 9,5 pkt | Rok Justin |
6. | 14 lutego | 2016 | Zakopane | Wielka Krokiew | K-120 | HS-134 | 127,5 m | 125,0 m | 289,1 pkt | 2. | 13,0 pkt | Ulrich Wohlgenannt |
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie[edytuj | edytuj kod]
Nr | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Lok. | Strata | Zwycięzca |
1. | 5 lipca | 2009 | Kranj | Bauhenk | K-100 | HS-109 | 111,5 m | 105,0 m | 261,2 pkt | 2. | 19,7 pkt | Robert Kranjec |
2. | 18 września | 2010 | Oslo | Midtstubakken | K-95 | HS-106 | 104,5 m | 96,5 m | 253,0 pkt | 2. | 3,5 pkt | Rafał Śliż |
3. | 21 września | 2013 | Klingenthal | Vogtland Arena | K-125 | HS-140 | 134,5 m | 125,5 m | 246,5 pkt | 3. | 9,8 pkt | Klemens Murańka |
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie[edytuj | edytuj kod]
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie[edytuj | edytuj kod]
Lp. | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Lok. | Strata | Zwycięzca |
1. | 4 marca | 2009 | Zaō | Yamagata | K-90 | HS-100 | 96,0 m | 90,0 m | 239,0 pkt | 2. | 1,5 pkt | Shūsaku Hosoyama |
2. | 17 lipca | 2010 | Villach | Villacher Alpenarena | K-90 | HS-98 | 95,5 m | 94,0 m | 249,5 pkt | 3. | 1,5 pkt | Lukas Müller |
3. | 14 lipca | 2012 | Villach | Villacher Alpenarena | K-90 | HS-98 | 92,0 m | 96,0 m | 244,5 pkt | 2. | 1,5 pkt | Markus Schiffner |
4. | 16 stycznia | 2016 | Zakopane | Wielka Krokiew | K-120 | HS-134 | 133,0 m | 121,5 m | 255,1 pkt | 2. | 13,3 pkt | Stefan Huber |
5. | 2 lipca | 2016 | Villach | Villacher Alpenarena | K-90 | HS-98 | 91,5 m | 89,0 m | 228,0 pkt | 2. | 5,0 pkt | Yūken Iwasa |
6. | 3 lipca | 2016 | Villach | Villacher Alpenarena | K-90 | HS-98 | 95,0 m | 98,5 m | 255,5 pkt | 2. | 4,0 pkt | Sebastian Colloredo |
7. | 28 sierpnia | 2021 | Einsiedeln | im. Andreasa Küttela | K-105 | HS-117 | 115,0 m | 112,5 m | 256,2 pkt | 1. | – |
8. | 29 sierpnia | 2021 | Einsiedeln | im. Andreasa Küttela | K-105 | HS-117 | 108,0 m | 114,0 m | 266,0 pkt | 3. | 15,9 pkt | Clemens Aigner |
9. | 19 września | 2021 | Villach | Villacher Alpenarena | K-90 | HS-98 | 92,5 m | 94,5 m | 231,7 pkt | 3. | 12,8 pkt | Janni Reisenauer |