Terence Higgins
 | |
| Data i miejsce urodzenia | 28 stycznia 1928 |
|---|---|
| Deputowany do brytyjskiej Izby Gmin | |
| Okres | od 15 października 1964 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | okręg zlikwidowany |
| Odznaczenia | |
 | |
| Data i miejsce urodzenia | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Dorobek medalowy | ||||||||||
| ||||||||||
Terence Langley Higgins, baron Higgins of Worthing (ur. 28 stycznia 1928 w Lambeth w Londynie[1]) – polityk brytyjskiej Partii Konserwatywnej, w młodości lekkoatleta, olimpijczyk z 1952.
Młodość i wykształcenie[edytuj | edytuj kod]
Jest synem Reginalda Higginsa i Rose z d. Langley. W latach 1946–1948 służył w Royal Air Force[2]. Ukończył Gonville and Caius College University of Cambridge uzyskując stopień Bachelor of Arts w 1958 i Master of Arts w 1963. W międzyczasie studiował nauki ekonomiczne na Uniwersytecie Yale[3].
Kariera lekkoatletyczna[edytuj | edytuj kod]
Specjalizował się w biegu na 400 metrów. Jako reprezentant Anglii zdobył srebrny medal w sztafecie 4 × 440 jardów (która biegła w składzie: Derek Pugh, John Parlett, Leslie Lewis i Higgins), a także odpadł w półfinale biegu na 440 jardów na igrzyskach Imperium Brytyjskiego w 1950 w Auckland[4].
Startując w barwach Wielkiej Brytanii na igrzyskach olimpijskich w 1952 w Helsinkach Higgins zajął 5. miejsce w sztafecie 4 × 400 metrów (Brytyjczycy biegli w zestawieniu: Lewis, Alan Dick, Higgins i Nick Stacey) oraz odpadł w ćwierćfinale biegu na 400 metrów[1].
Był wicemistrzem Wielkiej Brytanii (AAA) w biegu na 440 jardów w 1951 oraz brązowym medalistą na tym dystansie w 1949 i 1952[5].
Rekord życiowy Higginsa w biegu na 400 metrów wynosił 47,8 s (ustanowiony 25 sierpnia 1951 w Belgradzie), a na 440 jardów 48,5 s (11 sierpnia 1951 w Londynie)[2].
Działalność polityczna[edytuj | edytuj kod]
W latach 1959–1964 był ekonomistą w koncernie Unilever[3].
W 1979 został wybrany do Izby Gmin w okręgu Worthing jako poseł Partii Konserwatywnej. Pełnił tę funkcję do 1997, dziewięciokrotnie wygrywając wybory. Od 1970 do 1972 był ministrem stanu w ministerstwie skarbu, a od 1972 do 1974 finansowym sekretarzem skarbu (Financial Secretary to the Treasury) w rządzie Edwarda Heatha[6]. Od 1979 wchodził w skład Tajnej Rady[3]. 31 grudnia 1992 został mianowany Kawalerem Komandorem Orderu Imperium Brytyjskiego[7].
28 października 1997 został kreowany parem dożywotnim jako baron Higgins of Worthing i zasiadł w Izbie Lordów[8]. Zrezygnował z członkostwa Izby Lordów 1 stycznia 2019[6].
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Jego żoną od 1961 jest Rosalyn Higgins, profesor prawa międzynarodowego i była prezes Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości. Mają dwoje dzieci[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Terry Higgins [online], olympedia.org [dostęp 2021-05-07] (ang.).
- ↑ a b Michael Sheridan: Who’s Who of British International Athletes (men and women) 1945–1960. Somerset: 2010, s. 53. ISBN 978-0-9536597-5-3. (ang.).
- ↑ a b c d Terence Langley Higgins, Baron Higgins [online], thepeerage.com [dostęp 2020-04-14] (ang.).
- ↑ Terence Langley Higgins [online], thecgf.com [dostęp 2020-04-14] (ang.).
- ↑ AAA and National Championships Medallists – 440 yards and 400 metres [online], nuts.org.uk [dostęp 2020-04-14] (ang.).
- ↑ a b Lord Higgins [online], members.parliament.uk [dostęp 2020-04-14] (ang.).
- ↑ The London Gazette No. 53153, Supplement. „The London Gazette”, s. 7, 1992-12-31. (ang.).
- ↑ The London Gazette No. 54936. „The London Gazette”, 1997-11-03. (ang.).