Terebowiec
 Terebowiec w dolnym biegu | |
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Lokalizacja | |
| Potok 4 rzędu | |
| Długość | 8,01 km |
| Powierzchnia zlewni | 12,88 km² |
| Ujście | |
| Recypient | Wołosaty |
| Miejsce | |
| Wysokość | ok. 645 m n.p.m.[1] |
| Współrzędne | |
Położenie na mapie województwa podkarpackiego  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Terebowiec – potok, prawy dopływ Wołosatego[2] o długości 8,01 km[3] i powierzchni zlewni 12,88 km²[4].
Potok płynie w Bieszczadach Zachodnich w grupie Tarnicy. Jego dolina głęboko wcina się w masyw gór, rozdzielając dwa równoległe grzbiety: Bukowe Berdo oraz Szeroki Wierch. Źródło potoku położone jest na północnym stoku Tarniczki, ok. 1200 m n.p.m. Następnie potok płynie na północny zachód, zbierając nieliczne dopływy. Na wysokości ok. 760 m skręca na południowy zachód, by potem znowu zmienić kierunek na północno-zachodni i w Ustrzykach Górnych na wysokości ok. 650 m ujść do Wołosatego[5].
W dolinie Terebowca (pod Krzemieniem) stwierdzono występowanie rzadkich w Polsce gatunków roślin – tocja karpacka, chaber Kotschyego i tojad wiechowaty[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Terebowiec na mapie Geoportalu Polskiej Infrastruktury Informacji Przestrzennej. Główny Geodeta Kraju. [dostęp 2017-09-29].
- ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 295, ISBN 83-239-9607-5.
- ↑ Terebowiec na mapie Geoportalu Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej >> Moduł: Obszary Dorzeczy (wynik wyszukiwania). Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej. [dostęp 2017-09-29].
- ↑ Terebowiec na mapie Geoportalu Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej >> Moduł: Mapa Podziału Hydrograficznego Polski 2010. Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej. [dostęp 2017-09-29].
- ↑ Bieszczady i Góry Sanocko-Turczańskie. Mapa turystyczna. Skala 1:75 000. Wydanie trzecie. Warszawa: PPWK SA. ISBN 83-7329-436-8.
- ↑ Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Czerwona księga Karpat Polskich. Kraków: Instytut Botaniki PAN, 2008. ISBN 978-83-89648-71-6.