Terapeuci
Terapeuci (gr. θεραπευταί therapeutai) – starożytna żydowska ascetyczna grupa religijna z przełomu er, pokrewna esseńczykom, zamieszkująca okolice jeziora Mareotis w pobliżu Aleksandrii[1].
Jedyna wzmianka na temat terapeutów znajduje się w De vita contemplativa Filona z Aleksandrii. Nieznane są ich pochodzenie i dzieje. Zgodnie z relacją Filona terapeuci zachowywali surową dyscyplinę, poświęcając czas modlitwie i lekturze świętych pism, interpretowanych alegorycznie. Chodzili odziani na biało. Rano i wieczorem odmawiali modlitwy, posiłki spożywali dopiero po nastaniu zmroku[1]. Zachowywali celibat. Do ich wspólnoty mogły należeć kobiety, jednak mieszkały oddzielnie od mężczyzn[2].
Przez sześć dni w tygodniu mieszkali oddzielnie w celach, razem spotykając się jedynie w szabat na wspólnej modlitwie, wysłuchaniu kazania wygłoszonego przez jednego z członków wspólnoty i posiłku złożonym z chleba i wody[1]. Używali zarówno psalmów, jak i własnych modlitw. Co 50 dni zbierali się na całonocnym czuwaniu, w trakcie którego śpiewali pieśni.
Z braku innych niż Filon źródeł historycznych dotyczących terapeutów, rzadko znajdują się oni w polu zainteresowań biblistów, a niektórzy uczeni kwestionowali nawet ich istnienie[2]. Euzebiusz z Cezarei w swojej Historii kościelnej uznał terapeutów za pierwszych mnichów chrześcijańskich.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Therapeutae, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2013-06-28] (ang.).
- ↑ a b Bartłomiej Sokal: Jamnia, terapeuci i Leontopolis. biblista.pl. [dostęp 2013-06-28].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- hasło Therapeutæ. [w:] Jewish Encyclopedia [on-line]. [dostęp 2013-06-28]. (ang.).
- Eugeniusz Dąbrowski: Nowy Testament na tle epoki. Poznań-Warszawa-Lublin: Księgarnia św. Wojciecha, 1965.