Teatr Buffo
 | Ten artykuł wymaga poprawy formatowania kodu źródłowego. |
Teatr Buffo – warszawski, prywatny teatr komedii i farsy, założony przez Fryderyka Jarosy'ego ze spółką. Pod kierownictwem artystycznym Janusza Warneckiego i współpracujący z Julianem Tuwimem działał na przełomie 1938 i 1939 w lokalu przy placu Trzech Krzyży (ul. Mokotowska 73), w którym wcześniej funkcjonował m.in. Kabaret Banda[1]. Dyrektorem teatru był Alfred Schütz.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Do zespołu teatru należeli m.in. Józef Węgrzyn, Michał Znicz, Henryk Borowski, Czesław Skonieczny, Rudolf Ratschka, Henryk Szletyński, Helena Gruszecka, Michalina Zamiłło, Irena Górska, Karin Tiche, Zofia Tymowska. Dekoracje projektowali: Jan Rybkowski i Władysław Daszewski[2].
W marcu 1939, na wniosek syndyka masy upadłościowej, wstrzymano przedstawienia, gdyż właściciele teatru wnieśli do sądu handlowego podanie o ogłoszenie upadłości spółki[3].
Premiery[edytuj | edytuj kod]
5 października 1938 teatr zainaugurował swoją działalność premierą Porwania Sabinek Franza i Paula Schönthanów[4].
4 lutego 1939 odbyła się premiera komedii Niech przyjdzie pierwszego Istvana Bekeffiego i Adriana Stella w reżyserii Janusza Warneckiego, z udziałem m.in. Ireny Górskiej i Michała Znicza[5].
4 kwietnia 1939, pomimo rozpoczętego postępowania upadłościowego, odbyła się premiera "wodewilu mieszczańskiego ze śpiewami i tańcami w ośmiu odsłonach" Ale się zabawił Johanna Nepomucena Nestroya w przeróbce Juliana Tuwima i reżyserii Janusza Warneckiego, z Ireną Górską, Heleną Gruszecką, Józefem Węgrzynem. Wodewil grany był zaledwie trzy tygodnie, po czym teatr zamknięto[6].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Kamienica na Mokotowskiej 73 w której działał Teatr Buffo
- ↑ Edward Krasiński: Warszawskie sceny 1918-1939. Warszawa: PIW, 1976, s. 205.
- ↑ Tomasz Mościcki: Teatry Warszawy 1939. Kronika.. Warszawa: Bellona, 2009, s. 25. ISBN 978-83-11-11637-5.
- ↑ j.w. str. 138.
- ↑ j.w. str.81.
- ↑ j.w. str. 192.