Tadeusz Konarski
 komandor porucznik | |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska | dowódca okrętu |
| Główne wojny i bitwy | |
.JPG)
Tadeusz Ładysław Konarski (ur. 24 września 1905, zm. 6 marca 1977) – komandor porucznik Marynarki Wojennej, dowódca ORP „Wilia”.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Absolwent Korpusu Kadetów Nr 2 w Modlinie i Oficerskiej Szkoły Marynarki Wojennej z 1927 roku. Miał drugą lokatę na roku. Służył w Kierownictwie Marynarki Wojennej w Warszawie, następnie zastępca dowódcy żaglowca ORP „Iskra” i dowódca transportowca MW – ORP „Wilia”. Pełnił funkcję adiutanta admirała Józefa Unruga. Na stopień komandora podporucznika został awansowany ze starszeństwem z dniem 19 marca 1939 roku i 4. lokatą w korpusie oficerów morskich[1].
Uczestnik obrony wybrzeża jako oficer operacyjny dowódcy Rejonu Umocnionego Hel. Następnie w niemieckiej niewoli.
W 1945 roku piastował funkcję pełnomocnika rządu polskiego ds. rewindykacji statków. Następnie jako oficer Marynarki Wojennej pełnił między innymi funkcję członka Polskiej Misji Morskiej w Londynie i oficera w Sztabie Głównym MW jako szef Oddziału VII. W 1948 roku przyprowadził z Gibraltaru do Polski żaglowiec ORP „Iskra”. W 1949 roku przeniesiony do rezerwy.
Zmarł w Warszawie, pochowany na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (kwatera 52A-3-33/34).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 754.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Wyd. 2 poszerzone. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon Sp. z o.o., 2021. ISBN 978-83-66687-09-7.
- Zbigniew Wojciechowski – Szkoła Podchorążych Marynarki Wojennej w świetle relacji komandora Zbigniewa Węglarza (stan na 02.03.2013)