Tadeusz Hennel
 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie | |
| Odznaczenia | |
  | |
Tadeusz Cyprian Hennel (ur. 17 grudnia 1888 w Warszawie, zm. 25 marca 1962 tamże) – inżynier, jeden z twórców Fabryki Samochodów Ursus S.A. w Czechowicach w 1924.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Był synem Jana Teofila Hennela i Pauliny z domu Golanowskiej. W 1910 ukończył Szkołę Inżynierską w Mittweidzie w królestwie Saksonii. Od młodych lat brał udział w ruchu niepodległościowym w Królestwie Polskim, wziął udział w Rewolucji 1905 roku, za co był aresztowany i przetrzymywany w więzieniach dla przestępców politycznych. Brał również udział w wojnie polsko-bolszewickiej.
Początkowo był jednym z projektantów, budowniczym fabryki, później kierownikiem wydziału mechanicznego fabryki samochodów w Państwowych Zakładach Inżynierii w Czechowicach[1], a następnie mianowany został zastępcą dyrektora ds. technicznych Zakładów Mechanicznych „Ursus”. Na tym stanowisku pracował do 1939 r. Po zakończeniu II wojny światowej był jednym z pierwszych pracowników, którzy podjęli się trudu odgruzowania i odbudowy fabryki.
Mąż Władysławy z Ładów (1894–1947). Ojciec Jana Hennela (1922–2014) i stryj Jacka Hennela.
Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera R-2-26)[2].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Złoty Krzyż Zasługi (19 lipca 1946)[3]
- Srebrny Krzyż Zasługi (10 listopada 1933)[1]
Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]
W 40 lat po śmierci Tadeusza Hennela mieszkańcy Ursusa wystąpili z wnioskiem o nadanie jednej z nowych ulic w gminie Warszawa-Ursus jego imienia. Rada miasta stołecznego Warszawy podjęła uchwałę w tej sprawie na posiedzeniu w dniu 13 maja 2004. Ulica Tadeusza Hennela znajduje się na terenie niegdyś zajmowanym przez ZM Ursus.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b M.P. z 1933 r. nr 259, poz. 279 „za zasługi na polu przemysłu wojennego”
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: HENNELOWIE, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-11-09].
- ↑ M.P. z 1947 r. nr 51, poz. 330 „za zasługi przy zabezpieczeniu, odbudowie i organizacji przemysłu metalowego w Polsce”.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Obszerny życiorys Tadeusza Hennela znajduje się na stronie Tadeusz Hennel