Tadeusz Chomicki

Tadeusz Chomicki
Data i miejsce urodzenia

1962
Warszawa

Ambasador RP w Korei Południowej
Okres

od 2001
do 2005

Poprzednik

Janusz Świtkowski

Następca

Andrzej Derlatka

Ambasador RP w ChRL
Okres

od 2009
do 2015

Poprzednik

Krzysztof Szumski

Następca

Mirosław Gajewski

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Order of Diplomatic Service Merit Gwanghwa Medal

Tadeusz Jerzy Chomicki (ur. 1962 w Warszawie) – polski socjolog i dyplomata w stopniu ambasadora tytularnego, ambasador Rzeczypospolitej Polskiej w Korei Południowej (2001–2005) i Chińskiej Republice Ludowej (2009–2015).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1986 został absolwentem Instytutu Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego. Odbył studia podyplomowe z zakresu socjologii i filozofii na Balliol College w Oksfordzie (1987–1988), a także z zakresu stosunków międzynarodowych i ekonomii politycznej w Europejskim Instytucie Uniwersyteckim we Florencji (1991–1992). W 1999 zdał egzamin na członka rad nadzorczych, a w 2000 na urzędnika służby cywilnej[1].

Od 1989 do 1992 był asystentem naukowym w Instytucie Socjologii UW. Następnie został zatrudniony w Departamencie Afryki, Azji, Australii i Oceanii Ministerstwa Spraw Zagranicznych. W 1993 był cywilnym pracownikiem przy Polskim Kontyngencie Wojskowym w Kambodży. W 1994 objął stanowisko naczelnika wydziału, a w 1995 zastępcy dyrektora Departamentu Afryki, Azji, Australii i Oceanii. W 1998 z jego inicjatywy utworzono w MSZ Departament Polityki Eksportowej, którego został dyrektorem. W 2001 powołany na ambasadora – do 2005 kierował placówką RP w Seulu. W tym czasie decyzję o inwestycjach w Polsce podjęły m.in. LG i Samsung. Po powrocie do kraju był wicedyrektorem Departamentu Polityki Bezpieczeństwa MSZ (do 2007), dyrektorem Sekretariatu Ministra Spraw Zagranicznych (do marca 2008) i dyrektorem Departamentu Azji i Pacyfiku MSZ (do 2009)[1]. W 2009 został ambasadorem RP w Chinach z jednoczesną akredytacją w Mongolii. W 2012 zyskał rozgłos medialny za sprawą opublikowania własnej wersji teledysku do piosenki Gangnam Style[2]. Zakończył urzędowanie w 2015[3][4], po czym powrócił do pracy w centrali MSZ – do Departamentu Polityki Bezpieczeństwa[5].

Podczas studiów współtworzył Akademicki Klub Sztuk Wschodu. Członek Oxford Society, Polskiego Towarzystwa Socjologicznego[1], Fundacji Edukacji Polsko-Chińskiej (przewodniczący Rady Programowej)[6]. Poza relacjami z państwami azjatyckimi specjalizuje się w obszarach rozbrojenia, kontroli zbrojeń i nieproliferacji[1].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Biuletyn Komisji Spraw Zagranicznych Sejmu RP nr 2224/VI [online], sejm.gov.pl, 7 maja 2009 [dostęp 2020-09-30].
  2. Ambasador tańczy Gangnam Style. Dla Polski [online], money.pl, 27 grudnia 2012 [dostęp 2020-09-30].
  3. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 12 marca 2015 r. nr 110-12-2015 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2015 r. poz. 418).
  4. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 12 marca 2015 r. nr 110-11-2015 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2015 r. poz. 420).
  5. Janów Podlaski: warsztaty o broni masowego rażenia [online], Polskie Radio Lublin, 19 października 2019 [dostęp 2020-09-30].
  6. Władze FEPCh [online], edupolsin.org [dostęp 2020-09-30].
  7. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 22 lipca 2015 r. o nadaniu orderu (M.P. z 2015 r. poz. 881).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]