Szymon Hens
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie | lekarz psychiatra |
| Alma Mater |
Szymon Hens, James Stanley Hens (ur. 7 grudnia 1891 w Nowym Dworze, zm. 2 lipca 1986 w Bethesdzie) – szwajcarsko-amerykański lekarz psychiatra polskiego pochodzenia. Autor pracy, w której zaproponował wykorzystanie atramentowych plam w diagnostyce psychiatrycznej. Na jej podstawie Hermann Rorschach stworzył test projekcyjny znany i używany do dziś.
Syn architekta i inżyniera Lejzora Fajwela Hensa i jego żony Franciszki. Miał braci Michała, który został lekarzem, i Brunika, przedsiębiorcę. Ukończył II Gimnazjum w Warszawie. Od 1912 do 1917 studiował na Uniwersytecie w Zurychu. Tytuł doktora medycyny otrzymał 10 listopada 1917 na podstawie sporządzonej pod kierunkiem Eugena Bleulera dysertacji Phantasieprüfung mit formlosen Klecksen bei Schulkindern, normalen Erwachsenen und Geisteskranken[1]. Praca ta została opublikowana przez zuryskie wydawnictwo Speidel & Wurzel[2]. W październiku 1917 Hens został asystentem w klinice w Zurychu.
W lutym 1922 ożenił się z Hedwig („Hedy”) Emmą Bucher, pochodzącą z Zurychu, córką Johanna Jacoba Buchera i Emmy Rinderknecth. Kilka miesięcy później wyjechali do Stanów Zjednoczonych, gdzie Hens (podpisujący się już jako James Stanley Hens) odbył staż na Columbia University. Niedługo potem postanowili zostać w USA. Początkowo mieszkali na Bronksie, potem przeprowadzili się do mieszkania na Manhattanie. Pięć lat po przyjeździe otrzymali amerykańskie obywatelstwo. Po 1928 przenieśli się do Pelham Manor[3]. Potem praktykował w Spring Grove State Hospital w Baltimore[4]. W ostatnich latach życia mieszkał w Bethesdzie, zmarł w 1986 roku w wieku 94 lat[5].
Małżeństwo Hensów miało dwoje dzieci, syna Russella (ur. 1926) i córkę Joyce (ur. 1928) zamężną Green, sędzię Stanów Zjednoczonych Dystryktu Kolumbii.
Hens prowadził z sukcesem prywatną praktykę psychiatryczną. Nie publikował, katalog National Library of Medicine oprócz dysertacji doktorskiej wymienia tylko jedną pracę, napisaną wspólnie z Russellem G. MacRobertem[6].
Biografię Hensa zbadał Cezary W. Domański[7][8].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Die Matrikeledition der Universität Zürich.
- ↑ Hens S: Phantasieprüfung mit formlosen Klecksen bei Schulkindern, normalen Erwachsenen und Geisteskranken. Zürich: Verlag von Speidel & Wurzel, 1917.
- ↑ HONORABLE JOYCE HENS GREEN.
- ↑ Harry Lever, Joseph Young: Wartime Racketeers. G.P. Putnam’s Sons, 1945, s. 95.
- ↑ Obituaries. „JAMA”. 257 (8), s. 1118, 1987. DOI: 10.1001/jama.1987.03390080107055.
- ↑ MacRobert R.G., Hens J.S.. Petit Mal and Aphasia; A Contribution to the Problem of Epilepsy and the Convulsive State. „Transactions of the American Neurological Association”. 55, s. 562-567, 1929.
- ↑ Domański C.W. Inspiracje pana kleksa. Charaktery ss. 56-58 (listopad 2009)
- ↑ Cezary W. Domański: O dwóch prekursorach Testu Rorschacha. Plamy atramentowe w badaniach Fiodora Rybakowa i Szymona Hensa. W: Teresa Rzepa, Cezary W. Domański (red.): Na drogach i bezdrożach historii psychologii. T. 5. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, 2016, s. 127–140. ISBN 978-83-7784-721-3.