Szpital im. Ludwika Rydygiera we Wrocławiu

Szpital im. Ludwika Rydygiera
Ilustracja
Budynek dawnego szpitala, od strony ul. Rydygiera
Data założenia

1900

Data likwidacji

2004

Typ szpitala

zlikwidowany

Państwo

 Polska

Adres

ul. Pomorska 31/33 Wrocław

Położenie na mapie Wrocławia
Mapa konturowa Wrocławia, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Szpital im. Ludwika Rydygiera”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Szpital im. Ludwika Rydygiera”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Szpital im. Ludwika Rydygiera”
Ziemia51°07′10,0″N 17°01′57,5″E/51,119444 17,032639

Szpital im. Ludwika Rydygiera we Wrocławiuwrocławski szpital funkcjonujący w latach 1900–2004.

Historia szpitala[edytuj | edytuj kod]

Szpital pod wezwaniem św. Jerzego założyły zakonnice z zakonu boromeuszek ze zgromadzenia w Trzebnicy na nabytym w 1899 r. zabudowanym terenie położonym między obecnymi ul. Rydygiera a Pomorską. 18 sierpnia 1900 r. w gmachu o architekturze neogotyckiej otworzono szpital złożony z oddziałów internistycznego i chirurgicznego, dysponujących w sumie 80 łóżkami. Znajdował się tam także klasztor boromeuszek. W 1902 powstał oddział ginekologiczny, w 1903 r. laryngologiczny, w 1909 okulistyczny, w 1912 r. dermatologiczny, a w 1913 r. oddział dla nerwowo chorych. W 1906 r. wzniesiono nowe skrzydło szpitala oraz budynek gospodarczo-laboratoryjny, dzięki czemu szpital dysponował 115 łóżkami[1]. Przy szpitalu działała szkoła pielęgniarska, od roku 1908[2] do 1923 włącznie, później przeniesiona do siedziby zakonu w Trzebnicy[3]. Podczas I wojny światowej w części szpitala wojsko urządziło lazaret[3]. W latach 1913–1916 zakon kupił przyległe grunty wraz z kilkoma budynkami, które adaptowano na potrzeby szpitalne, a w 1917 r. nabył gospodarstwo w Widawie, którego produkcję przeznaczano na potrzeby szpitala[2][4]. Podczas II wojny światowej powtórnie funkcjonował w szpitalu lazaret.

Tylko niewielkie uszkodzenia w czasie oblężenia Wrocławia umożliwiły działalność szpitala również od razu po zakończeniu działań zbrojnych. W październiku 1949 r. kompleks szpitalny przejęło państwo, choć boromeuszki pracowały tu aż do lat 80. XX w. W 1949 zmieniono też nazwę placówki ze św. Jerzego na Ludwika Rydygiera. W 2002 r. boromeuszki odzyskały szpital, choć likwidacja państwowych oddziałów trwała do roku 2004. Od tej pory w budynkach byłego szpitala działa Zakład Opiekuńczo-Leczniczy pw. św. Jerzego[5].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Szmida-Półbratek s. 190–192.
  2. a b Historia Szpitala. Siostry Boromeuszki Wrocław [online], www.boromeuszki.wroclaw.pl [dostęp 2018-03-12] (pol.).
  3. a b Szmida-Półbratek s. 192.
  4. Szmida-Półbratek s. 193.
  5. Szmida-Półbratek s. 193–194.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Magdalena Szmida-Półbratek, Historia szpitala im. Rydygiera. W: Przedmieście Odrzańskie we Wrocławiu, s. 190–194, Wyd. Muzeum Miejskie Wrocławia, 2014.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]