Szelomo Szamir
 Szelomo Szamir w 1949 | |
 generał major (alluf) | |
| Data i miejsce urodzenia | 15 czerwca 1915 |
|---|---|
| Data śmierci | 19 maja 2009 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1929–1951 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska | dowódca 7 Brygady Pancernej, |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 | |
Szelomo Szamir (ur. 15 czerwca 1915, zm. 19 maja 2009) – izraelski dowódca wojskowy w stopniu generała majora (alluf), oficer dyplomowany Sił Obronnych Izraela, w latach 1949-1950 szef Izraelskiego Korpusu Morskiego, w latach 1950–1951 szef Sił Powietrznych Izraela.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Młodość[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w 1915 jako Szlomo Rabinowicz na dzisiejszej Ukrainie (ówczesne Imperium Rosyjskie).
W 1925 wyemigrował do Mandatu Palestyny.
Kariera wojskowa[edytuj | edytuj kod]
Szamir w 1929 wstąpił do żydowskiej organizacji paramilitarnej Hagana. Po przejściu szkolenia wojskowego został dowódcą Kompanii Polowej (hebr. פלוגות השדה, Plugot Sadeh; w skrócie Fosh), która następnie weszła w skład Korpusu Polowego Hagany (hebr. חיל השדה, Heil HaSadeh; w skrócie Hish). Dowodził działaniami w rejonie Jerozolimy. Podczas arabskiej rewolty 1936–1939 uczestniczył w akcjach odwetowych na wsie arabskie. Uczestniczył także w założeniu w 1938 przygranicznego kibucu Chanita, oraz organizował przerzuty uzbrojenia i nielegalnych imigrantów na terenie całego kraju.
W kwietniu 1940 ukończył kurs pilota zorganizowany w porcie lotniczym Lod. W tym samym roku zaciągnął się jako ochotnik do British Army. Wszedł do grupy pierwszych oficerów przydzielonych do Brygady Żydowskiej. Podczas II wojny światowej dosłużył się rangi kapitana. W 1946 odszedł z brytyjskiej armii i powrócił do Palestyny[1].
W 1947 Hagana wysłała go do Stanów Zjednoczonych, aby zastąpił Ja’akowa Doriego stojącego na czele delegacji starającej się zakupić sprzęt wojskowy i przekonać amerykańskich oficerów o pochodzeniu żydowskim do przyłączenia się do Hagany – udało się w ten sposób pozyskać Dawida Marcusa.
W lutym 1948 Dawid Ben Gurion wezwał go do powrotu i powierzył mu zadanie organizacji Korpusu Pancernego. W dniu 16 maja 1948 została sformowana 7 Brygada Pancerna, której dowódcą został Szamir. Podczas wojny o niepodległość dowodził w operacjach wojskowych Bin Nun Alef i Bin Nun Bet. Oba ataki na arabskie pozycje w rejonie Latrun zakończyły się porażką. Szamir dowodził także budową Drogi Birmańskiej, dzięki której dostarczono zaopatrzenie do oblężonej Jerozolimy z pominięciem Latrun.
Po wojnie zaproponowano mu funkcję Szefa Sztabu Generalnego Sił Obronnych Izraela, ale odmówił. Został Szefem Dyrekcji Zasobów Ludzkich w Sztabie Generalnym Sił Obronnych Izraela[2].
Dowódca Marynarki Wojennej[edytuj | edytuj kod]
W dniu 16 maja 1949 objął dowództwo nad Izraelskim Korpusem Morskim. Był to trudny czas tworzenia izraelskiej marynarki wojennej i Szamir prowadził działania aby zakupić pierwszą korwetę i torpedowce. Tworzono także bazy wojskowe oraz ośrodki szkoleniowe dla marynarzy. Funkcje Szamira były więc typowo menedżerskie.
Dowódca Sił Powietrznych[edytuj | edytuj kod]
W dniu 14 grudnia 1950 został przeniesiony na stanowisko dowódcy Sił Powietrznych Izraela. Był to okres tworzenia obrony przeciwlotniczej kraju i budowy bazy lotniczej Hatzor[3].
W sierpniu 1951 Szamir został przeniesiony do dowództwa korpusów i następnie odszedł z armii.
Działalność biznesowa[edytuj | edytuj kod]
W 1952 Szamir założył firmę zajmującą się wydobyciem fosforanów na pustyni Negew, którą prowadził do 1963. W okresie tym zarządzał również firmą dostawczą oliwek. W następnych latał pełnił kierownicze funkcje w administracji państwowej, prowadził przedsiębiorstwo gazowe oraz zajmował się rozwojem lotnictwa cywilnego.
W 1970 uzyskał tytuł magistra nauk społecznych na Uniwersytecie Telawiwskim. Studiował także administrację biznesu na Uniwersytecie Harvarda. Zmarł w 2009.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Shlomo Shamir. [w:] In Our Own Hands – The Hidden Story of The Jewish Brigade in World War II [on-line]. [dostęp 2011-05-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-05-18)]. (ang.).
- ↑ Biografia Generała Shlomo Shamira. [w:] Israel Defence Forces [on-line]. 2009-05-19. [dostęp 2011-05-22]. (hebr.).
- ↑ Global Security: Hatzor. [dostęp 2011-05-22]. (ang.).