Szawe Cijjon

Szawe Cijjon
‏שבי ציון‎
Ilustracja
Synagoga w Szawe Cijjon
Państwo

 Izrael

Dystrykt

Północny

Poddystrykt

Akka

Samorząd Regionu

Matte Aszer

Wysokość

4 m n.p.m.

Populacja (2011)
• liczba ludności


942

Nr kierunkowy

+972 4

Kod pocztowy

25227

Położenie na mapie Dystryktu Północnego
Mapa konturowa Dystryktu Północnego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Szawe Cijjon”
Położenie na mapie Izraela
Mapa konturowa Izraela, u góry znajduje się punkt z opisem „Szawe Cijjon”
Ziemia32°58′46,55″N 35°04′55,92″E/32,979597 35,082200
Strona internetowa

Szawe Cijjon (hebr. שבי ציון; ang. Shave Ziyyon, lub także Shavei Tzion) – moszaw położony w Samorządzie Regionu Matte Aszer, w Dystrykcie Północnym, w Izraelu.

Położenie[edytuj | edytuj kod]

Moszaw Szawe Cijjon jest położony na wysokości 4 metrów n.p.m. w północnej części równiny przybrzeżnej Izraela. Leży bezpośrednio na wybrzeżu Morza Śródziemnego. Na północ od osady przepływa strumień Bet ha-Emek. W otoczeniu moszawu Szawe Cijjon znajdują się miasto Naharijja, miejscowość Mazra’a, moszawy Regba i Bustan ha-Galil, oraz kibuce Ewron, Lochame ha-Geta’ot i Szamerat. Na południowy wschód od moszawu jest położony baza wojskowa Szraga, będąca bazą Brygady Golani.

Podział administracyjny[edytuj | edytuj kod]

Szawe Cijjon jest położony w Samorządzie Regionu Matte Aszer, w Poddystrykcie Akka, w Dystrykcie Północnym.

Demografia[edytuj | edytuj kod]

Stałymi mieszkańcami moszawu są wyłącznie Żydzi. Tutejsza populacja jest świecka[1][2]:


Źródło danych: Central Bureau of Statistics.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Budowa estakady obronnej moszawu Szawe Cijjon

W wyniku I wojny światowej w 1918 roku cała Palestyna przeszła pod panowanie Brytyjczyków, którzy utworzyli Mandat Palestyny. W kolejnych latach okoliczne grunty zaczęły odkupywać od arabskich właścicieli żydowskie organizacje syjonistyczne[3]. Dzięki temu, w dniu 13 kwietnia 1938 roku powstał współczesny moszaw Szawe Cijjon. W skład grupy założycielskiej wchodzili imigranci z Niemiec. Była to typowa osada obronna z wieżą strażniczą i palisadą obronną[4]. Po II wojnie światowej w 1945 roku mieszkańcy zaczęli razem z prywatnymi deweloperami budowę hotelu i ośrodka wypoczynkowego dla turystów. Z czasem rozwinął się on w sąsiednią, odrębną od moszawu dzielnicę. Przyjęta 29 listopada 1947 roku Rezolucja Zgromadzenia Ogólnego ONZ nr 181 przyznała te tereny państwu arabskiemu[5]. Podczas wojny domowej w Mandacie Palestyny w 1948 roku w rejonie tym działały siły Arabskiej Armii Wyzwoleńczej, które paraliżowały żydowską komunikację w całej Galilei. W wyniku I wojny izraelsko-arabskiej 1948-1949 większość okolicznych arabskich wiosek została wysiedlona, a Zachodnia Galilea została zdominowana przez społeczność żydowską. W 1949 roku nastąpiło połączenie moszawu z sąsiednią dzielnicą hotelową w jedną osadę[6][7].

Miasta partnerskie[edytuj | edytuj kod]

Moszaw posiada jedno miasto partnerskie - Stuttgart w Niemczech[4].

Kultura i sport[edytuj | edytuj kod]

W moszawie jest ośrodek kultury z biblioteką. Z obiektów sportowych jest boisko do piłki nożnej oraz basen pływacki.

Edukacja[edytuj | edytuj kod]

Moszaw utrzymuje przedszkole. Starsze dzieci są dowożone do szkoły podstawowej w moszawie Regba.

Gospodarka[edytuj | edytuj kod]

Gospodarka moszawu opiera się na rolnictwie i sadownictwie. Uprawia się głównie awokado. Jest także ferma drobiu. Coraz większą rolę odgrywa obsługa ruchu turystycznego. Tutejsze plaże przyciągają licznych turystów, którzy mogą w moszawie wynająć domki noclegowe oraz skorzystać z restauracji. W osadzie jest także hotel Hofit[8].

Transport[edytuj | edytuj kod]

Z moszawu wyjeżdża się na wschód na drogę ekspresową nr 4, którą jadąc na północ dojeżdża się do miejscowości Mazra’a i miasta Naharijja, lub na południe do skrzyżowania z drogą nr 8611 przy moszawie Regba (prowadzi na wschód do wioski Nes Ammim) i dalej do kibucu Lochame ha-Geta’ot.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Dane statystyczne z lat 1948-1995. [w:] Israel Central Bureau of Statistics [on-line]. [dostęp 2013-05-27]. (hebr.).
  2. Dane statystyczne z lat 2001-2009. [w:] Israel Central Bureau of Statistics [on-line]. [dostęp 2013-05-27]. (hebr.).
  3. Trochę historii. [w:] Moshav Shavei Tzion [on-line]. [dostęp 2013-05-27]. (hebr.).
  4. a b Nadav Mann: The Yishuv history: Shavei Tzion's 70th anniversary. [w:] YnetNews [on-line]. 2008-07-25. [dostęp 2009-02-19]. (hebr.).
  5. Oficjalna mapa podziału Palestyny opracowana przez UNSCOP. [w:] United Nations [on-line]. 1948. [dostęp 2013-05-27]. (ang.).
  6. Shavei Tzion. [w:] Bet Alon [on-line]. [dostęp 2013-05-27]. (hebr.).
  7. Shavei Tzion. [w:] Rom Galil [on-line]. [dostęp 2013-05-27]. (hebr.).
  8. Hotel Hofit. [w:] Hotel Hofit [on-line]. [dostęp 2013-05-27]. (hebr.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Shavei Zion. Blüte in Israel aus schwäbischer Wurzel. Günther und Leslie Petzold, 1985. ISBN 3-88350-305-3.
  • Ort der Zuflucht und Verheißung. Shavei Zion 1938-2008. Stuttgart: Högerle, Kohlmann, Staudacher, 2008. ISBN 978-3-8062-2141-1.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]