Sylwin (minerał)
 | |
| Właściwości chemiczne i fizyczne | |
| Skład chemiczny | chlorek potasu (KCl) |
|---|---|
| Twardość w skali Mohsa | 2 |
| Przełam | nierówny, muszlowy |
| Łupliwość | doskonała, zgodna ze ścianami sześcianu |
| Układ krystalograficzny | regularny |
| Gęstość minerału | 1,9-2,0 g/cm³ |
| Właściwości optyczne | |
| Barwa | biała, szara, żółtawa, czerwonawa, niebieska, fioletowa, często bezbarwny |
| Rysa | biała |
| Połysk | szklisty |
.jpg)
Sylwin – minerał z gromady halogenków. Minerał rozpowszechniony tylko w pewnych rejonach Ziemi.
Nazwa pochodzi od nazwiska holenderskiego chemika i lekarza Franciscusa Silvusa (François Deleboe) zwanego Sylwiuszem (XVII wiek).
Właściwości[edytuj | edytuj kod]
Najczęściej tworzy skupienia ziarniste, igiełkowe, zbite. Kryształy mają postać sześcianów, ośmiościanów bądź ich kombinacji. Często występują zbliźniaczenia. Jest kruchy, przezroczysty, przeświecający, bardzo dobrze rozpuszcza się w wodzie, jest higroskopijny. Ma słono-gorzki smak.
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Jest minerałem typu ewaporatu; powstaje głównie wskutek odparowywania słonych zbiorników wodnych m.in. mórz, zatok, słonych jezior itp., rzadziej podczas ekshalacji wulkanicznej. Współcześnie powstaje w Morzu Martwym. Współwystępuje z halitem, karnalitem.
Miejsca występowania: Niemcy, Ukraina, Wielka Brytania, Kanada – Saskatchewan, USA – Utah, Teksas, Indie, Włochy – okolice Etny i Wezuwiusza. Duże złoża tej soli znajdują się w Rosji – Ural, Hiszpanii – Cardonie Suria i Francji – Alzacja.
W Polsce występuje na Kujawach w Kłodawie i Inowrocławiu. Obecność stwierdzono w Zatoce Puckiej (w otworach wiertniczych).
Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]
- surowiec dla przemysłu chemicznego: (do produkcji nawozów sztucznych, materiałów wybuchowych, sztucznych ogni, zapałek, mydła)
- roztwór zwany solą Sylwiusza był stosowany jako lekarstwo na nadkwasotę
- ma znaczenie kolekcjonerskie
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- O. Medenbach, C. Sussieck – Fornefeld -Minerały – „Świat Książki” 1996 r.
- W. Heflik, L. Natkaniec – Nowak – Minerały Polski – Wyd. „Antykwa” 1998 r.
- W. Schumann – Minerały świata – O. Wyd. ”Alma – Press” 2003 r.
- J.Bauer – Przewodnik Skały i minerały – Wyd. Multico 1997 r.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Sylwin na portalu Webmineral (ang.)