Sylwester Trojanowski
 | |
 kapitan administracji | |
| Data i miejsce urodzenia | 31 grudnia 1891 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 1940 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1914–1940 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska | dowódca batalionu |
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
     | |
Sylwester Trojanowski (ur. 31 grudnia 1891 w Jelitowie, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – kapitan administracji (piechoty) Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 31 grudnia 1891 w Jelitowie, w rodzinie Franciszka i Marianny z Nowaków[1]. Absolwent szkoły powszechnej w Witkowie i szkoły handlowo-przemysłowej w Gnieźnie. W 1914 wcielony do armii niemieckiej. Walczył na froncie zachodnim, dwukrotnie ranny. Zdemobilizowany w stopniu sierżanta. Wstąpił do wielkopolskich wojsk powstańczych. Walczył w Gnieźnie. Od stycznia 1919 w Wojsku Polskim, w 67 pułku piechoty, dowódca plutonu. Po awansie do stopnia podporucznika (1 października 1919) objął dowództwo kompanii. Walczył w wojnie 1920.
W okresie międzywojennym pozostał w wojsku. Służył w 67 pp. W 1924 mianowany kapitanem. Od 1930 objął dowództwo kompanii granicznej KOP „Bykowce” w batalionie KOP „Dederkały” (14 IV 1930 – XII 1937), a następnie przeniesiony (1937) do batalionu KOP „Ostróg”.
W kampanii wrześniowej objął dowództwo batalionu KOP „Ostróg”. Po 17 września wzięty do niewoli przez Sowietów, osadzony w Kozielsku. Został zamordowany wiosną 1940 w lesie katyńskim. Figuruje na liście wywózkowej 032/1 z 14.4.1940 r., poz. 22.
Był żonaty z Bogdaną z Borówków, z którą miał córkę Janinę[1].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 4523[2]
- Krzyż Niepodległości (27 czerwca 1938)[3]
- Krzyż Walecznych
- Srebrny Krzyż Zasługi (14 października 1934)[4]
- Odznaka za Rany i Kontuzje[5]
- Odznaka Pamiątkowa 67 pułku piechoty[5]
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- obozy NKWD dla jeńców polskich
- ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Katyniu
- zbrodnia katyńska
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 652.
- ↑ Banaszek, Roman i Sawicki 2000 ↓, s. 304.
- ↑ M.P. z 1938 r. nr 177, poz. 323 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości” - zamiast uprzednio nadanego Medalu Niepodległości (M.P. z 1932 r. nr 259, poz. 296).
- ↑ M.P. z 1934 r. nr 238, poz. 297 „za zasługi w służbie ochrony pogranicza”.
- ↑ a b Na podstawie fotografii [1]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Kazimierz Banaszek, Krystyna Wanda Roman, Zdzisław Sawicki: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
- Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
- Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.