Suzanne Eisendieck

Suzanne Eisendieck
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

14 listopada 1906
Gdańsk

Data i miejsce śmierci

15 czerwca 1998
Paryż

Narodowość

niemiecka

Dziedzina sztuki

malarstwo

Epoka

postimpresjonizm

Faksymile
Suzanne Eisendieck, podpis
Multimedia w Wikimedia Commons

Suzanne Eisendieck (ur. 14 listopada 1906 w Gdańsku, zm. 15 czerwca 1998 w Paryżu)[1] – niemiecka malarka post-impresjonistka.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Suzanne Eisendieck urodziła się pod adresem Holzraum Platz 2B (Am Holzraum) w Gdańsku, miała niemieckich rodziców: Karla Eisendick i Annę Eisendick, z d. Klegus[2].

W wieku 12 lat, mieszkająca w Gdańsku Suzanne Eisendieck stała się jednym z najmłodszych uczniów malarza Fritza Augusta Pfuhle. W wieku 21 lat wyjeżdża na trzyletnie studia do Akademii Sztuk Pięknych w Berlinie, gdzie uczy się pod okiem Maximiliana Klewera. Podczas tego pobytu bierze udział w wystawie grupowej ponad 1400 obiektów. Tylko 9 prac zostało wtedy sprzedanych, trzy z nich były jej obrazami. Ten udany plener artystyczny w Berlinie pozwolił jej potem na wyjazd do Paryża. We Francji zamieszkała w małym poddaszu Łacińskiej Dzielnicy niedaleko Placu Świętego Michała i zaczęła malować. Była to ciągła walka o przetrwanie dla Suzanne, aż jeden z przyjaciół zorganizował wizytę Madame Zak do jej małego studia. Ona zaraz zakupiła 6 jej obrazów i umieściła je w swojej galerii na placu Saint Germain des Prés. Były one tak podziwiane, że zorganizowała też pierwszą wystawę dzieł Suzanne Eisendieck. Następne wystawy odbyły się wkrótce potem w Leicester Galleries w Londynie. Był to zarazem koniec trudnych czasów dla młodej artystki i początek wielkiego sukcesu.

Artystycznie jej prace były inspirowane przez francuskich impresjonistów, są reprezentowane w wielu kolekcjach prywatnych głównie w Stanach Zjednoczonych. Większość z jej szkiców były robione szybkimi ruchami kredy lub ołówka, związane to było z popytem na jej nowe dzieła artystyczne. Suzanne Eisendieck malowała w wyjątkowym dla siebie stylu, przy użyciu farb olejnych i czasami pastelowych. Jednym z jej najlepszych przyjaciół został Dietz Edzard. To on osobiście zaprezentował Madame Zak jej sztukę. Oboje zaczęli malować tak podobnie, że niektórzy mieli trudności w odróżnieniu ich obrazów.

W 1938 roku Suzanne Eisendieck wyszła za mąż za Dietza Edzarda (1893-1963)[3]. Mieli dwoje dzieci urodzonych w Paryżu: Christine Edzard-Goodwin (ur. 1945, wyszła za mąż za Richarda Goodwina. Razem prowadzą Sands Films, Londyn) i Angelikę Edzard-Károlyi (ur. 1947, wyszła za mąż za Józsefa Károlyi. Razem prowadzą Fundację imienia Józsefa Károlyi, Węgry).

Suzanne Eisendieck zmarła w Paryżu w 1998 roku i została pochowana na cmentarzu Père-Lachaise.

Wystawy[edytuj | edytuj kod]

  • 1929 – Jury Free Art Show, Berlin
  • 1932 – Madame Zak na Placu Saint Germain des Près, Paryż
  • 1934 – Leicester Galleries, Londyn
  • 1936 – Leicester Galleries, Londyn
  • 1938 – Leicester Galleries, Londyn
  • 1937 – Marie Harriman Gallery, Nowy Jork
  • 1939 – Marie Harriman Gallery, Nowy Jork
  • 1940 – Marie Harriman Gallery, Nowy Jork
  • 1942 – Galerie Benezit, Paryż
  • 1946 – Perls Galleries, Nowy Jork
  • 1948 – Perls Galleries, Nowy Jork
  • 1949 – Perls Galleries, Nowy Jork
  • 1950 – Gallery Vigeveno, Los Angeles
  • 1954 – Exposition Publique Tableaux Moderners, Paryż
  • 1955 – Galerie Petrides, Paryż
  • 1956 – O’Hana Gallery, Londyn
  • 1959 – Hammer Galleries, Nowy Jork
  • 1959 – Findlay Galleries, Nowy Jork
  • 1959 – Findlay Galleries, Chicago
  • 1959 – Findlay Galleries, Palm Beach
  • 1961 – Adams Gallery, Londyn
  • 1962 – Galerie Abels, Kolonia

Znane obrazy[edytuj | edytuj kod]

  • Leicester Galleries, Londyn (1936) „W Teatrze”[4]
    Leicester Galleries, Londyn (1936) „W Teatrze”[4]
  • Leicester Galleries, Londyn (1936) „Burzliwa Plaża”
    Leicester Galleries, Londyn (1936) „Burzliwa Plaża”
  • Marie Harriman Gallery, NY (1937) „ Na dworcu”
    Marie Harriman Gallery, NY (1937) „ Na dworcu”
  • (1938) „Słomiana czapka”[5]
    (1938) „Słomiana czapka”[5]
  • (1938) „W sklepie Bonwit Teller” Marshall Field[6]
    (1938) „W sklepie Bonwit Teller” Marshall Field[6]
  • (ok. 1938-1939) „Plaża Sopot”
    (ok. 1938-1939) „Plaża Sopot”
  • (1941)[7] terminus ante quem
    (1941)[7] terminus ante quem
  • (1947) „Ogrody Tuileries”[8]
    (1947) „Ogrody Tuileries”[8]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ “Allgemeies Künstler Lexicon”, K.G. Saur München-Leipzig 2002 (niem.).
  2. ↑ „Adreßbuch für Danzig und Vororte” Pomorska Biblioteka Cyfrowa (niem. • ang.).
  3. ↑ „Die kleine Enzyklopädie”, Encyclios-Verlag, Zürich, 1950, Band 1, Seite 402 (niem.).
  4. ↑ “The Studio” Suzanne Eisendieck – Indywidualistka. Tom. CXII – Nr. 522. wrzesień 1936 (ang.).
  5. ↑ “Vogue” Magazyn; Okładka ~ 15 czerwca, 1938 (ang.).
  6. ↑ “Vogue” Magazine; Okładka ~ 15 stycznia, 1939 (ang.).
  7. ↑ “Life” Magazyn; Reklama na diamenty De Beers Collection ~ 23 czerwca, 1941 (ang.).
  8. ↑ “Life” Magazine; Reklama Modess na podpaski ~ 26 lipca, 1948 (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • “Juryfreie Kunstschau Berlin 1929”, Malerei, Graphik, Plastik und Architektur; Landes-Ausstellungsgebäude am Lehrter Bahnhof Verlag, Berlin 1929 (niem.)
  • “The Studio” Suzanne Eisendieck – Individualistka. Tom. CXII – Nr 522. wrzesień 1936 (ang.)
  • “Art Digest” Kobiecości w wystawie Eisendieck. 1 grudnia 1937 (ang.)
  • “Time” Suzannes 13 grudnia 1937 (ang.)
  • “Encyklopedia artystów XX wieku” E.A.Seemann, Thieme-Becker, Lipsk, 1953-62 Tom.2 s.25 (niem.)
  • “Fritz Pfuhle” autor Eberhard Lutze, Holzner Verlag, Würzburg 1966 (niem.)
  • “Suzanne Eisendieck” Ostatnie obrazy, przedmowa Waldemar George 1967 (fr.)
  • “Słownik malarzy, rzeźbiarzy, projektantów i rytowników” E.Bénézit, Paryż, 1976 Tom.4 s.134 (fr.)
  • “Benezit Dictionary of Artists”, Gründ. Paryż, 2006, Tom. 5, s. 130 (ang.)

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Suzanne_Eisendieck&oldid=66055147”