Sugar Ray Seales
 | |||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | 4 września 1952 | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Styl walki | praworęczny | ||||||||||||
| Kategoria wagowa | lekkopółśrednia / półśrednia | ||||||||||||
| Bilans walk zawodowych | |||||||||||||
| Liczba walk | 68 | ||||||||||||
| Zwycięstwa | 57 | ||||||||||||
| Przez nokauty | 34 | ||||||||||||
| Porażki | 8 | ||||||||||||
| Remisy | 3 | ||||||||||||
| Nieodbyte | 0 | ||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||
| |||||||||||||
Ray P. „Sugar Ray” Seales (ur. 4 września 1952 na Saint Croix, Wyspy Dziewicze Stanów Zjednoczonych) – amerykański bokser wagi lekkopółśredniej. Złoty medalista olimpijski z Letnich Igrzysk Olimpijskich 1972 w Monachium (kategoria 63,5 kg). Występował na zawodowym ringu - karierę profesjonalną rozpoczął w roku 1973[1]. Zakończył ją w 1983 roku po ciężkim urazie oka trzy lata wcześniej, na które częściowo zaślepł. W roku 2005 został przeniesiony do hali sław Tacoma-Pierce County Sports Hall of Fame. Były zawodowy mistrz North American Boxing Federation (NABF) i United States Boxing Association (USBA) w wadze średniej[2].
Kariera[edytuj | edytuj kod]
Urodził się na Wyspach Dziewiczych Stanów Zjednoczonych, gdzie stacjonował jego ojciec służący w US Army. W 1965 rodzina Sealesa przeniosła się do miasta Tacoma w stanie Waszyngton[3].
Amatorską karierę pięściarską rozpoczął w klubie Tacoma Boys Club trenując pod okiem Joe Clough’a. Jako amator stoczył 350 walk - wygrał 338 pojedynków przegrywając 12[4]. Oprócz najważniejszego osiągnięcia jakim było zdobycie złotego medalu podczas Letnich Igrzysk Olimpijskich 1972 w Monachium był także mistrzem Amateur Athletic Union (AAU) w wadze półśredniej (1971) oraz zwycięzcą turnieju National Golden Gloves (1972) w kategorii wagowej do 139 funtów[5]. Mistrz Stanów Zjednoczonych w wadze lekkopółśredniej z 1971.
W 1980 odniósł poważną kontuzję oka podczas walki z Jaime Thomasem po czym przeszedł na emeryturę z powodu częściowej ślepoty spowodowanej pęknięciem siatkówki oka[6]. W latach 80. stał się celebrytą wraz z innym pięściarzem - Sugar Ray Leonardem, kiedy obaj występowali z naciskiem na zakaz uprawiania boksu. Później pracował jako nauczyciel uczniów zmagających się z autyzmem w Lincoln High School w Tacoma przez 17 lat, przechodząc na emeryturę w 2004 roku. W 2006 roku przeniósł się z żoną do Indianapolis, gdzie został trenerem boksu i grapplingu[4].
W 2005 został wprowadzony do galerii sław Tacoma-Pierce County Sports Hall of Fame. W 2018 wprowadzony do galerii sław Indiana Boxing Hall of Fame[1].
Jest przyrodnim bratem boksera Dale’a Granta[7] i rodzonym bratem pięściarza Wilbura Sealesa.
Rekord olimpijski z roku 1972[edytuj | edytuj kod]
- Runda 1/32: pokonał
Ulricha Beyera (wygrana na punkty) - Runda 1/16: pokonał
Jima Montague’a (wygrana na punkty) - Ćwierćfinał: pokonał
Andrésa Molinę (3-2) - Półfinał: pokonał
Zvonimira Vujina (5-0) - Finał: pokonał
Angeła Angełowa (3-2)
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Sugar Ray Seals, boxrec.com, [dostęp: 2020-03-09].
- ↑ The remarkable boxing journey of 1972 Olympic champ 'Sugar' Ray Saeals, worldboxingnews.net, [dostęp: 2020-03-09].
- ↑ Through ups and downs, Tacoma boxing legend Sugar Ray Seales still golden, seattletimes.com, [dostęp: 2020-03-09].
- ↑ a b 1972 OLYMPIC GOLD MEDALIST VISITS BOXING HALL OF FAME, ibfhof.com, [dostęp: 2020-03-09].
- ↑ Ray Seals. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-18)]. (strona zarchiwizowana), sports-reference.com, [dostęp: 2020-03-09].
- ↑ He’s nearly blind. He’s flat broke. But he carries Olympic gold in his pocket., eu.indystar.com, [dostęp: 2020-03-09].
- ↑ Dale Grant, boxrec.com, [dostęp: 2020-03-09].
1952–2000: 60–63,5 kg, 2004–2012: 60–64 kg
