Sud Aviation Vautour II

Sud Aviation Vautour II
Ilustracja
Sud Aviation Vautour II
Dane podstawowe
Państwo

 Francja

Producent

Sud Aviation

Typ

samolot myśliwsko-bombowy

Załoga

1 lub 2

Historia
Data oblotu

16 października 1952

Liczba egz.

149

Dane techniczne
Napęd

2 silniki turboodrzutowe SNECMA Atar

Ciąg

każdy
34,3 kN

Wymiary
Rozpiętość

15,10 m

Długość

15,57 m

Wysokość

4,94 m

Powierzchnia nośna

45 m²

Masa
Własna

10 000 kg

Startowa

21 000 kg

Osiągi
Prędkość maks.

1100 km/h (Mach 0,89)

Prędkość wznoszenia

60 m/s

Pułap

15 200 m

Zasięg

5400 km

Dane operacyjne
Uzbrojenie
4 działka DEFA kalibru 30 mm
bomby i rakiety
Użytkownicy
Francja, Izrael
Rzuty
Rzuty samolotu

Sud Aviation Vautour IIfrancuski jedno- lub dwumiejscowy taktyczny myśliwiec bombardujący.

Vautour IIB wszedł do służby w ramach francuskiego odstraszacza nuklearnego w 1955 roku, ale maszyna była nieadekwatna do swojej roli. Ministerstwo obrony natychmiast wydało wymóg zastąpienia w 1956 roku. Sud Aviation zaproponował nową wersję "Super Vautour", który miałby dłuższy zasięg i mocniejsze silniki, ale rząd był zainteresowany czymś bardziej zaawansowanym[1]. Vautour był również używany od 1960 roku podczas francuskich prób jądrowych we francuskiej Algierii i Polinezji Francuskiej.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W 1956 roku Izrael, w ramach programu przezbrajania na samoloty odrzutowe, wybrał jako następcę samolotu de Havilland Mosquito odrzutowiec francuskiej produkcji – Vautour dla obrony przed arabskimi lekkimi samolotami odrzutowymi Ił-28. Izrael zakupił pojedynczy egzemplarz Vautour II-A do zadań ofensywnych dalekiego zasięgu. Później powiększono zakup i od roku 1960 importowano 19 sztuk tych maszyn. Ponadto Izrael przejął 5 dwumiejscowych samolotów Vautour II-N wyposażonych w radar przechwytujący w nosie samolotu i drugi fotel dla nawigatora – obserwatora radarowego. Model ten wykorzystywano jako nocny myśliwiec. Samoloty Vautour wykazały swoją wartość w czasie ataku prewencyjnego w wojnie w 1967 roku, atakując odległe cele w Iraku i Górnym Egipcie.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]