Substancje semiochemiczne
Substancje semiochemiczne – związki chemiczne używane przez zwierzęta i rośliny do przekazywania informacji, wywierania określonego wpływu na otoczenie, głównie w celach obronnych, wszczynania alarmu, zaznaczania własnego terytorium czy informowania partnerów o gotowości płciowej.
Związki te są istotnym elementem życia zarówno pojedynczych osobników jak również funkcjonowania wielu społeczności w świecie zwierząt. Dużą grupę stanowią związki infochemiczne, pośród których szczególne miejsce zajmują feromony. Niektóre substancje semiochemiczne – kairomony – mogą być wydzielane wbrew interesowi organizmu wydzielającego.
Substancje semiochemiczne dzielą się na:
- substancje allelochemiczne – oddziałujące międzygatunkowo:
- allomony – przynoszą korzyść osobnikowi, który je wydziela
- kairomony – przynoszą korzyść osobnikowi, który je odbiera
- depresory – nie przynoszą korzyści ani osobnikowi, który je wydziela, ani osobnikowi, który je odbiera
- synomony – substancje przynoszące korzyść osobnikowi wydzielającemu i odbierającemu[1]
- substancje o działaniu wewnątrzgatunkowym:
- feromony
- adaptacyjne autoinhibitory populacji
- autotoksyny
- nekromony
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Porozumiewanie się owadów [online], owadzierozmowy.prv.pl [dostęp 2017-11-26].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Substancje semiochemiczne. W: Leszek Konopski, Michael Koberda: Fermony człowieka. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar, 2003. ISBN 83-7383-039-1.