Subkarpaty Wschodnie

Subkarpaty Wschodnie (526) – region fizycznogeograficzny w Zewnętrznych Karpatach Wschodnich we wschodniej Rumunii (Mołdawia i Wołoszczyzna).

Subkarpaty Wschodnie rozciągają się długim i stosunkowo wąskim pasem na zewnątrz Łuku Karpat, przylegając do Karpat Mołdawsko-Munteńskich na odcinku od doliny Mołdawy do doliny Dâmbovițy. Ich kontynuacją w Karpatach Południowych jest analogiczny łańcuch Subkarpat Południowych. Subkarpaty Wschodnie stanowią pośredni stopień między właściwymi Karpatami a obniżeniami zewnątrzkarpackimi. O ich odrębności decyduje pochodzenie geologiczne – Subkarpaty Wschodnie są w przeważającej części zbudowane z utworów neogeńskich, mniej odpornych na erozję od skał właściwych Karpat. W efekcie są od nich oddzielone wyraźnym stopniem, a same są silnie pocięte dolinami rzek spływających na zewnątrz Łuku Karpat. Charakterystyczną cechą ukształtowania terenu Subkarpat Wschodnich jest występowanie licznych podłużnych kotlin. Wysokość pasm Subkarpat Wschodnich wynosi 500–800 m n.p.m. w części północnej i 700–1000 m n.p.m. w części południowej.

Subkarpaty Wschodnie dzieli się na:

• 526.1 Subkarpaty Mołdawskie – część północna między dolinami Mołdawy i Putny; najwyższa kulminacja – Pleșu, 911 m n.p.m.
• 526.2 Subkarpaty Munteńskie – część południowa między dolinami Putny i Dîmbovițy; najwyższa kulminacja – Măgura Odobești, 1001 m n.p.m.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Krystyna Jawecka (red.) Mapa przeglądowa Europy. Rumunia. Skala 1:1 000 000, PPWK Warszawa–Wrocław 1983/84
• Jerzy Kondracki Fizycznogeograficzna regionalizacja Czech, Słowacji, Węgier i Rumunii w układzie dziesiętnym, „Przegląd Geograficzny”, tom LXVIII, z. 3–4, 1996, s. 457–466
• Jerzy Kondracki Karpaty, wydanie drugie poprawione, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 1989, ISBN 83-02-04067-3
• Andrzej Maryański Rumunia, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1973