Studia Indogermanica Lodziensia

Studia Indogermanica Lodziensia
SIGL
Państwo

 Polska

Wydawca

Wydział Filologiczny Uniwersytetu Łódzkiego

Tematyka

filologiczna

Pierwszy numer

1998

Redaktor naczelny

Krzysztof Tomasz Witczak

ISSN

1506-7254

Strona internetowa

Studia Indogermanica Lodziensia (oficjalny skrót: SIGL) – czasopismo naukowe poświęcone zagadnieniom językoznawstwa indoeuropejskiego, wydawane przez Wydział Filologiczny Uniwersytetu Łódzkiego. W latach 1998–2010 ukazały się tomy 1–7.

Redakcja czasopisma[edytuj | edytuj kod]

W latach 1997–2008 redaktorem naczelnym był prof. dr hab. Ignacy Ryszard Danka, a sekretarzem redakcji był K. T. Witczak. Od roku 2008 funkcję redaktora naczelnego pełni dr hab. prof. nadzw. Krzysztof Tomasz Witczak. Autorami artykułów są indoeuropeiści krajowi i zagraniczni.

Od roku 2002 działa Naukowa Rada Redakcyjna (ang. Editorial Board), do której zaproszono badaczy z kraju i zagranicy – są to:

Od roku 2008 skład Redakcji SIGL jest następujący:

Tematyka prac publikowanych w SIGL[edytuj | edytuj kod]

Publikowane w SIGL prace naukowe dotyczą głównie językoznawstwa historyczno-porównawczego: leksyki, etymologii, fonetyki, słowotwórstwa prajęzyka indoeuropejskiego i języków od niego pochodnych: indoirańskich, greki, tocharskich, celtyckich, italskich, germańskich, albańskiego, słowiańskich i bałtyckich. Badania nad greką ogarniają całą długą epokę jej egzystencji: dotyczą mykeńszczyzny, greki klasycznej, bizantyjskiej i nowożytnej. Publikuje się opracowania nowych etymologii, ustala izoglosy. Studia nad fonetyką dotyczą szczególnie stanu w praindoeuropejskim, celtyckim, italskim i germańskim. Badania nad fleksją ogarniają liczne zagadnienia dotyczące czasownika, deklinacji imiennej, liczebników. Tematyce SIGL nie są obce również artykuły, dotyczące pochodzenia Indoeuropejczyków, ich kultury materialnej i duchowej. Rozważane jest zagadnienia lokalizacji praojczyzny indoeuropejskiej, religii Indoeuropejczyków, rekonstrukcji imion bogów i pierwotnego ich charakteru, roli rzemiosła, sztuki i twórczości, prehistorii pisma w Europie. Publikowane są również prace zakładające dawniejsze od indoeuropejskiego pokrewieństwo językowe, określane jako nostratyczne.

Novum stanowią prace traktujące indoeuropejski jako materiał do tworzenia języka w pewnej mierze planowego wzorem interlingwy. Pojawiły się w tak modelowanym języku indoeuropejskim teksty, wśród których są hymny (ausrańskie) wzorowane na hymnach homeryckich i pieśniach Rygwedy.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Ignacy Ryszard Danka, Tamara Roszak, Krzysztof Tomasz Witczak. Językoznawstwo indoeuropejskie w Katedrze Filologii Klasycznej Uniwersytetu Łódzkiego. „Rozprawy Komisji Językowej ŁTN”. 50, s. 185–194, 2005. Łódź: Łódzkie T-wo Naukowe. 
  • Ignacy Ryszard Danka, Tamara Roszak, Krzysztof Tomasz Witczak. Szkice z dziejów indoeuropeistyki łódzkiej (cz. 1). „Studia Indogermanica Lodziensia”. 7 (5.2), s. 183–201, 2010.