Struktura użytkowania ziemi
.jpg)
zielony – lasy
błękitny – mokradła, delty rzek
różowy – uprawa zbóż (głównie pszenicy i kukurydzy, buraków cukrowych, słoneczników
liliowy – winnice i sady
żółty – zróżnicowane uprawy, pastwiska
brązowy – uprawy ogrodnicze
Struktura użytkowania ziemi – udział charakterystycznych, jednoznacznie zidentyfikowanych form zagospodarowania gruntu w całkowitej powierzchni obszaru, podlegającego analizie tej struktury. Jest ona uwarunkowana zarówno czynnikami naturalnymi terenu (m.in. klimat, stosunki wodne, rzeźba terenu), jak również warunkami gospodarczymi (m.in. industrializacja, typ działalności rolnej)[1].
Klasyfikacja użytków zależy od informacji, jakie zamierza się uzyskać. Wyróżnia się od kilku do nawet kilkudziesięciu różnego rodzaju form użytkowania ziemi. Jej analizę przeprowadza się m.in. na potrzeby opracowywania planów przestrzennego zagospodarowania konkretnego obszaru, np.: miasta, jednostki samorządu terytorialnego, regionu lub dla realizacji zadań z zakresu ewidencji gruntów i budynków. Graficzna wizualizacja istniejących form użytkowania ziemi może być składową oceny stanu zagospodarowania terenu, a także daje podstawy do planowania zmian zagospodarowania przestrzennego[2].
Struktura użytkowania ziemi w Polsce[edytuj | edytuj kod]
Poniższa tabela przedstawia strukturę użytkowania gruntów w latach 2005, 2010, 2014 według powierzchni w tys. ha na podstawie Rocznika Statystycznego Rzeczypospolitej Polskiej z 2014 roku. Dane stanu geodezyjnego wykorzystania powierzchni kraju pozyskano z Głównego Urzędu Geodezji i Kartografii[3].
| rodzaj użytku | powierzchnia w 2005 (w tys. ha) | powierzchnia w 2010 (w tys. ha) | powierzchnia w 2014 (w tys. ha) |
|---|---|---|---|
| użytki rolne, w tym: | 19 148 | 18 931 | 18 716 |
| grunty orne, sady, łąki i pastwiska trwałe | 18 418 | 18 193 | 17 977 |
| grunty rolne zabudowane | 527 | 530 | 529 |
| grunty leśne oraz zadrzewione i zakrzewione | 9338 | 9531 | 9658 |
| grunty pod wodami, w tym: | 636 | 640 | 649 |
| powierzchniowymi | 558 | 561 | 570 |
| płynącymi | 471 | 495 | 511 |
| stojącymi | 87 | 66 | 59 |
| grunty zabudowane i zurbanizowane, w tym | 1476 | 1550 | 1635 |
| tereny mieszkaniowe | 234 | 278 | 316 |
| tereny przemysłowe | 100 | 112 | 117 |
| tereny rekreacji i wypoczynku | 65 | 65 | 65 |
| tereny komunikacyjne | 897 | 891 | 914 |
| użytki kopalne | 33 | 29 | 28 |
| użytki ekologiczne | 25 | 34 | 36 |
| nieużytki | 498 | 482 | 475 |
Klasyfikacja według ewidencji gruntów i budynków[edytuj | edytuj kod]
W ewidencji gruntów i budynków wyodrębniono 6 podstawowych grup użytków gruntowych[4]:
- grunty rolne,
- grunty leśne,
- grunty zabudowane i zurbanizowane,
- użytki ekologiczne
- grunty pod wodami,
- tereny różne.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Praca zbiorowa: Słownik Geografia. Kraków: Greg, 2006, s. 266. ISBN 83-7327-424-3.
- ↑ Anna Runge, Jerzy Runge: Słownik pojęć z geografii społeczno-ekonomicznej. Videograf Edukacja, 2008. ISBN 978-83-607-6348-3.
- ↑ Praca zbiorowa, Rocznik Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej 2014, Główny Urząd Statystyczny, 2014, ISSN 1506-0632 (pol.).
- ↑ Rozporządzenie Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz.U. z 2019 r. poz. 393).