Stosław Łaguna
.jpg) | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie | historyk prawa i mediewista |
Stosław Łaguna herbu Grzymała (ur. 23 listopada 1833 w Sandomierzu, zm. 28 kwietnia 1900 w Warszawie) – historyk prawa i mediewista, profesor Uniwersytetu w Petersburgu, członek Akademii Umiejętności (od 1898).
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W 1855 roku ukończył studia prawnicze w Petersburgu. W 1859 został profesorem wykładając na katedrze prawa polskiego. W 1861 został mianowany sędzią trybunału cywilnego w Warszawie[1]. W 1877 wstąpił do redakcji Ateneum. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera IV-3-8/9)[2].
Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]
- Dwie elekcje, 1878
- Nowa hipoteza o pochodzeniu szlachty polskiej, 1890
- Pierwsze wieki Kościoła w Polsce, 1891
- Rodowód Piastów, 1897
- O prawie graniczném polskiém 1875
- Hanza nad Dźwiną w XIII wieku : szkic historyczny
- Nieznane zapiski heraldyczne średniowieczne polskie, głównie sieradzkie Kraków 1898
- Pisma Stosława Łaguny poprzedzone zarysem biograficzno - krytycznym przez Józefa Bielińskiego Warszawa 1915.
Upamiętnianie[edytuj | edytuj kod]
W 1903 roku w warszawskim kościele św. Krzyża wmurowano tablicę wykonaną przez Leopolda Wasiłkowskiego[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Tydzień, dodatek literacki „Kurjera Lwowskiego”. 1900, nr 18.
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: ŁAGUNOWIE, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-12-20].
- ↑ Rozmaitości. Z Warszawy. Kurier Lwowski 1903 nr 115 z 26 kwietnia s.7
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Dzieła Stosława Łaguny w bibliotece Polona