Stopa mennicza konwencyjna
Stopa mennicza konwencyjna – stopa mennicza wprowadzona w Austrii w 1754 r., według której z jednej grzywny kolońskiej czystego srebra bito 10 talarów lub 20 guldenów[1].
Stopa ta została zaakceptowana przez Bawarię, Wirtembergię, Frankonię i Saksonię, a w 1766 r. także przez I Rzeczpospolitą[1].
Literatura[edytuj | edytuj kod]
- Mikołajczyk A. Leksykon numizmatyczny, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa-Łódź, 1994