Steven Hewitt

Steve Hewitt
	; Steve Hewitt w lutym 2011
Imię i nazwisko	Steven James Hewitt
Data i miejsce urodzenia	22 marca 1971 ; Northwich
Instrumenty	instrumenty perkusyjne, gitara
Gatunki	rock alternatywny, indie rock
Zawód	muzyk
Aktywność	od 1994
Wydawnictwo	Ancient B Records
	Zespoły
	Love Amongst Ruin,; Six by Seven,; Placebo,; Breed, The Boo Radleys, The Mystic Deckchairs, The Charlatans
	Strona internetowa

Steve Hewitt (ur. 22 marca 1971, Northwich, Anglia) – były perkusista zespołu Placebo, wokalista i gitarzysta Love Amongst Ruin, perkusista grupy Six by Seven.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Muzyczna kariera Steve’a Hewitta do czasu dołączenia na stałe do Placebo była burzliwa. Początkowo grał ze swoim sąsiadem z Nortwich, Timem Burgessem, w zespole The Charlatans. Przez pewien czas udzielał się też w Electric Crayons i The Mystic Deckchairs. Pewnego dnia trafił na ogłoszenie o poszukiwaniach przez grupę Breed perkusisty na czas tournée po Niemczech i czując w tym szansę na przełom w swojej karierze dołączył do zespołu.

Po powrocie z owej trasy trafił na jakiś czas do zespołu The Boo Radleys, z którym nagrał ich debiutancką płytę. Opuścił wtedy Breed na 18 miesięcy. Jednocześnie grywał z grupą K-Klas, która zanotowała sukcesy w latach 1990-1994.

W końcu przeniósł się Londynu, gdzie zaczął robić muzykę do reklam samochodowych. Jednak i ta praca nie okazała się przyszłościowa. Tymczasem Breed, zamiast podbijać rynek, było na marginesie. Wtedy Nick Cave zaprosił ich na swoje tournée „Let love In”. W czasie jego trwania Steve zaprzyjaźnił się z perkusistą zespołu The Bad Seeds, Thomasem Wylderem.

Bardzo trudna sytuacja zespołu, po 6 latach spędzonych razem, w tym dwóch na wyjazdach z The Bad Seeds nie ulegała zmianie. Steve ze swoją ciężarną dziewczyną i bez żadnych widoków na przyszłość był zmuszony do objęcia pracy jako kierowca wózka widłowego. Perkusista nie zrezygnował jednak całkowicie z kariery muzycznej, wykorzystując każdą okazję do grania. Steve przyjaźnił się już wówczas z Brianem Molko – wtedy początkującym wokalistą i gitarzystą. Na jednym z ich wspólnych koncertów poznali Stefana Olsdala.

Jakiś czas potem Hewitt dołączył do zespołu stworzonego przez Molko i Olsdala. Jako Placebo nagrali dema, które pozwoliły im się wybić. Jednak Steve związany wcześniejszymi zobowiązaniami z Breed musiał odejść z Placebo, w którym został zastąpiony przez Robert Schultzberga.

Przed nagraniem drugiej płyty Placebo dołączył do nich z powrotem. Grupa odniosła ogromny sukces na całym świecie. Mimo napiętego kalendarza, Steve Hewitt znajdował czas, by sporadycznie udzielać się gościnnie w występach Breed.

Podobnie jak reszta członków Placebo, Steve zagrał małą rolę (Billa, perkusisty The Flaming Creatures) w filmie Idol (Velvet Goldmine, 1998) w reżyserii Todda Haynesa.

1 października 2007 oficjalnie ogłoszone zostało, że Steve Hewitt opuścił Placebo ze względu na „personalne i muzyczne różnice”. Hewitt twierdzi, że został z zespołu wyrzucony: „Po prostu mnie wylali. Po trasie w USA nasza menedżerka wezwała mnie do biura i powiedziała, że już z nimi nie gram. I to było wszystko”^[1].

Od 2010 roku Steve Hewitt jest frontmanem nowego zespołu o nazwie Love Amongst Ruin. Debiutancki album grupy, zatytułowany po prostu Love Amongst Ruin, ukazał się 13 września 2010^[2]. Płyta zdobyła pozytywne recenzje^[3]. Pierwszy singiel ją promujący, „So Sad (Fade)”, miał premierę 30 sierpnia 2010^[2].

Dołączył jako perkusista do projektu Polaroid Kiss, nagrywając z nimi EPkę The New Coliseum (2011).

W połowie 2011 roku, wspólnie z Paulem Corkettem (producent m.in. nagrań Love Amongst Ruin, Placebo, The Cure, Björk i Nicka Cave’a) pomógł przy produkcji muzycznej debiutanckiego albumu francuskiej grupy LYS^[4].

W sierpniu 2012 podano do wiadomości, że Steve Hewitt został perkusistą reaktywującej się brytyjskiej grupy Six by Seven^[5].

Dzieciństwo, życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Urodzony w Northwich w hrabstwie Cheshire, wychował się w Manchesterze.

Steve jest samoukiem. Na perkusji nauczył się grać, gdy miał 17 lat i pracował w sklepie muzycznym Dogie's Music w rodzinnym mieście. Jego pierwszym koncertem był występ przed szkolnym zgromadzeniem w Weaversham High, gdzie się uczył. Grał wtedy partie w piosence „Albatros” grupy Fleetwood Mac.

Starszy brat Steve’a zaraził go miłością do AC/DC, Black Sabbath i Dio. Później przekonał się do The Smiths, The Wonderstuff, Pink Floyd. Obecnie do swoich inspiracji muzycznych zalicza między innymi: Nicka Cave’a, Bee Gees, The Smashing Pumpkins, Jamesa Browna.

Obecnie mieszka w Londynie. Jest żonaty, ma córkę o imieniu Emily.

Dyskografia (wydawnictwa studyjne)[edytuj | edytuj kod]

z grupą The Boo Radleys

Ichabod and I (1989)^[6]

z grupą Breed

Grin (1991)^[6]
Clawfist – The Peel Sessions (wspólna płyta grupy Breed oraz Gallon Drunk) (1992, EP)^[6]
Violent Sentimental (1993)^[6]

z grupą Baby June

Need to Need You (1993)^[6]

z grupą Placebo

z grupą Love Amongst Ruin

Love Amongst Ruin (2010)^[6]
Acoustic (2011)^[7]

z grupą Polaroid Kiss

The New Coliseum (EP, 2011)^[8]

z grupą Six By Seven

Love and Peace and Sympathy (2013)

inne

Sharkboy – The Valentine Tapes (1995); bębny w utworze „Same Mother of Pearl”^[6]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Życie po Placebo. Polskie Radio Program III, 2010-09-27. [dostęp 2011-11-12].
↑ ^a ^b Love Amongst Ruin announce UK tour and debut album | News. Rocklouder.co.uk, 2010-07-29. [dostęp 2011-11-12]. (ang.).
↑ Rich Chamberlain: Steve Hewitt: I was 'absolutely s****ing my pants' about fronting new band. MusicRadar.com, 2011-06-06. [dostęp 2011-11-12]. (ang.).
↑ LYS : „C'est un rêve et un honneur de travailler avec Steve Hewitt et Paul Corkett”. SFR Jeunes Talents, 2011-07-13. [dostęp 2011-12-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-12-28)]. (fr.).
↑ Chris Olley: Steve Hewitt joins six by seven. 2012-08-31. [dostęp 2012-09-03]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Steve Hewitt w bazie Discogs.com (ang.)
↑ ACOUSTIC now available. LoveAmongstRuin.com, 2011-12-05. [dostęp 2011-12-20]. (ang.).
↑ The New Coliseum - E.P.. Polaroid Kiss. [dostęp 2011-11-15]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

loveamongstruin.com. loveamongstruin.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-18)]. – oficjalna strona domowa Love Amongst Ruin

[1] Życie po Placebo. Polskie Radio Program III, 2010-09-27. [dostęp 2011-11-12].

[rocklouder-2] Love Amongst Ruin announce UK tour and debut album | News. Rocklouder.co.uk, 2010-07-29. [dostęp 2011-11-12]. (ang.).

[3] Rich Chamberlain: Steve Hewitt: I was 'absolutely s****ing my pants' about fronting new band. MusicRadar.com, 2011-06-06. [dostęp 2011-11-12]. (ang.).

[4] LYS : „C'est un rêve et un honneur de travailler avec Steve Hewitt et Paul Corkett”. SFR Jeunes Talents, 2011-07-13. [dostęp 2011-12-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-12-28)]. (fr.).

[5] Chris Olley: Steve Hewitt joins six by seven. 2012-08-31. [dostęp 2012-09-03]. (ang.).

[discogs-6] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Steve Hewitt w bazie Discogs.com (ang.)

[7] ACOUSTIC now available. LoveAmongstRuin.com, 2011-12-05. [dostęp 2011-12-20]. (ang.).

[8] The New Coliseum - E.P.. Polaroid Kiss. [dostęp 2011-11-15]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

Albumy studyjne	Placebo Without You I’m Nothing Black Market Music Sleeping with Ghosts Meds Battle for the Sun Loud Like Love
Kompilacje	Covers Once More with Feeling
DVD	Soulmates Never Die (Live in Paris 2003) Once More with Feeling: Videos 1996–2004
Single	„Bruise Pristine” „Come Home” „36 Degrees” „Teenage Angst” „Nancy Boy” „Pure Morning” „You Don’t Care About Us” „Every You Every Me” „Without You I’m Nothing” „Burger Queen Français” „Taste in Men” „Slave to the Wage” „Special K” „Black-Eyed” „The Bitter End” „This Picture” „Special Needs” „English Summer Rain” „Twenty Years” „Protège-moi” „Because I Want You” „Song to Say Goodbye” „Infra-Red” „Meds” „Running Up That Hill” „For What It's Worth” „Ashtray Heart” „The Never-Ending Why” „Bright Lights” „B3” „Too Many Friends” „Loud Like Love” „A Million Little Pieces” „Jesus' Son”
Powiązane	Dyskografia