Stefania Tuwimowa
 Stanisław Ignacy Witkiewicz, Portret Stefanii Tuwimowej, 1929, pastel, papier | |
| Data i miejsce urodzenia | 23 lutego 1894 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 12 marca 1991 |
| Małżeństwo | |
Stefania Tuwim, z domu Marchew (ur. 23 lutego 1894 w Tomaszowie Mazowieckim, zm. 12 marca 1991 w Warszawie) – żona Juliana Tuwima, literatka i tłumaczka.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodziła się w Tomaszowie Mazowieckim w rodzinie żydowskiej, jako córka handlowca Jakuba Bera Marchewa i śpiewaczki Gustawy Gitli Dońskiej. W 1912 poznała w Łodzi swojego rówieśnika, Juliana Tuwima. Ten poświęcił jej liczne wiersze, m.in. Przy okrągłym stole (tekst ten, w nieco zmienionej wersji, spopularyzowała w piosence „Tomaszów” Ewa Demarczyk). W 1919 poślubiła poetę i odtąd stale mu towarzyszyła. Wraz z nim udała się na obczyznę po wybuchu II wojny światowej. Lata 1939–1946 przeżyła we Francji, Portugalii, Brazylii i w Stanach Zjednoczonych. Po wojnie powróciła z mężem do Polski. Julian Tuwim opisał żonę w tomiku Moja miłość[1][2]. Pochowana jest obok męża na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera A24-tuje-14/15)[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Piotr Kasperczak: Ave Stefania, czyli o największej miłości Tuwima. Okruchy.pl. [dostęp 2017-12-14].
- ↑ Julian Tuwim: Moja miłość. Lubimy czytać. [dostęp 2017-12-14].
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Matywiecki P., Twarz Tuwima, 2007 [według indeksu].
- Siedlecka J, Perskie księżniczki, „Tygodnik Literacki” 1, 1990 nr 101, 6–7.
- Siedlecka J., Moje życie miało Stefa na imię, w: eadem, Wypominków ciąg dalszy, 1999, s. 101–117.
- Krzysztof Tomasz Witczak, Słownik biograficzny Żydów tomaszowskich, Łódź - Tomaszów Mazowiecki 2010: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, s. 253–257 (biogram, fot., bibl.), ISBN 978-83-7525-358-0.