Stefania Grudzińska
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| dr hab. nauk fizycznych | |
| Specjalność: astronomia | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | 1963 – astronomia obserwacyjna |
| Habilitacja | 1972 – astronomia obserwacyjna |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
| Instytut | Astronomii |
| Odznaczenia | |
  | |
Stefania Grudzińska (ur. 4 kwietnia 1930 w Bydgoszczy, zm. 23 października 1997 tamże) – polska astronom, doktor habilitowana.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Po ukończeniu gimnazjum i liceum w Bydgoszczy odbyła studia astronomiczne na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu w latach 1950–1955.
Jeszcze w czasie studiów, w 1953 roku została zatrudniona w Katedrze Astronomii UMK. Obroniła doktorat w 1963 roku, habilitacja – w 1972 roku. W latach 1976–1979 była zastępczynią dyrektora Instytutu Astronomii UMK. Przeszła na emeryturę w 1991 roku.
W latach 1972–1980 pracowała ponadto w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Bydgoszczy (1972–1978 jako adiunkt, 1978–1980 docent), gdzie prowadziła wykłady z matematyki. Po przejściu na emeryturę pracowała na stanowisku profesora nadzwyczajnego w Instytucie Fizyki Wyższej Szkole Pedagogicznej w Rzeszowie. Wykładała astronomię i astrofizykę studentom fizyki.
Po śmierci została pochowana w Bydgoszczy na tamtejszym cmentarzu Serca Jezusowego w dniu 29 października 1997 roku.
Zainteresowania naukowe[edytuj | edytuj kod]
Początkowo zajmowała się fotometrią wizualną i fotograficzną gwiazd zmiennych (m.in. obserwacje R Cas, 1956; Mira Ceti, 1963, gwiazdy typu RW Tau). Później przez wiele lat badała komety, m.in. Arenda-Rolanda 1956h, Ikeya 1963a, Alcocka 1963b, P/Schwassmanna-Wachmanna.
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
Stefania Grudzińska została odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi w roku 1973 i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski w 1983 roku.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Andrzej Woszczyk. „Postępy Astronomii”. 4, s. 43, 1997.