Stefan Wołoszyn
| Data i miejsce urodzenia | 19 sierpnia 1911 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 2 września 2004 |
| profesor nauk humanistycznych | |
| Specjalność: historia wychowania, pedeutologia | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | |
| Profesura | 1961 |
| Doktor honoris causa Akademia Wychowania Fizycznego w Warszawie – 1992 | |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | Uniwersytet Warszawski |
| Rektor AWF (1960–1971) | |
| Odznaczenia | |
 | |
Stefan Wołoszyn (ur. 19 sierpnia 1911 we Lwowie, zm. 2 września 2004 w Gdańsku) – polski pedagog.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Ukończył Gimnazjum Państwowe im. Romualda Traugutta w Brześciu nad Bugiem[1], następnie w 1934 studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Od 1935 pracował jako nauczyciel języka polskiego w szkołach średnich w Wilnie, po wojnie w Białymstoku (do 1946).
W latach 1946–1950 był starszym asystentem i adiunktem na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu, gdzie w 1948 obronił doktorat filozofii w zakresie nauk pedagogicznych i historii. W latach 1950–1953 był zastępcą profesora w Katedrze Pedagogiki Uniwersytetu Poznańskiego; jednocześnie wykładowcą Wyższej Szkoły Wychowania Fizycznego w Poznaniu. Od 1953 związany z uczelniami warszawskimi - Uniwersytetem Warszawskim oraz Akademią Wychowania Fizycznego. W 1955 habilitował się, w 1961 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1972 – profesora zwyczajnego. Na UW był kolejno docentem i profesorem, a w latach 1980–1981 dziekanem Wydziału Pedagogicznego; na AWF docent, profesor, prorektor (1956–1960) i rektor (1960–1971), kierownik Katedry Pedagogiki. W 1981 przeszedł na emeryturę. Będąc na emeryturze przez wiele lat pełnił funkcję przewodniczącego Centralnej Komisji Kwalifikacyjnej dla Nauczycieli[1].
W latach 1962–1971 był redaktorem „Roczników Naukowych AWF w Warszawie”, współautorem Małej encyklopedii pedagogicznej. Działacz Polskiego Komitetu Olimpijskiego.
19 stycznia 1955 został odznaczony Medalem 10-lecia Polski Ludowej[2], w 1992 wyróżniony tytułem doktora honoris causa Akademii Wychowania Fizycznego Józefa Piłsudskiego w Warszawie[3].
W 1935 ożenił się z Lidią z domu Łoś[1][4].
Zmarł w Gdańsku, pochowany 9 sierpnia 2004 na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (kwatera 50G-3-3)[5].
Publikacje[edytuj | edytuj kod]
Był autorem wielu prac z dziedziny nauk pedagogicznych (teoria i historia wychowania, metodologia nauk pedagogicznych, pedagogika porównawcza, pedagogika wychowania fizycznego i sportu); publikacje książkowe:
- Metodyka pierwszych lat nauczania (1960, redaktor)
- Dzieje wychowania i myśli pedagogicznej w zarysie (1964)
- Źródła do dziejów wychowania i myśli pedagogicznej (tomy I–III, 1965–1966), wydanie zmienione, tomy 1–3 1995
- Nauczyciel: tradycje, współczesność, przyszłość (1978)
- Korczak (1978)
- Nauki o wychowaniu w Polsce w XX wieku. Próba syntetycznego zarysu na tle powszechnym (1998)
- Pedagogiczne wędrówki przez wieki i zagadnienia. Studia i szkice (1998)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Zdzisław Ratajek. Stefan Wołoszyn (1911–2004), uczony, pedagog, człowiek o najwyższej szlachetności. „Studia Pedagogiczne Akademii Świętokrzyskiej”. Tom 15, s. 15–17, 2005. Kielce: Akademia Świętokrzyska. ISSN 1730-6795. [dostęp 2024-03-05].
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 – Uchwała Rady Państwa z dnia 19 stycznia 1955 r. nr 0/201 – na wniosek Ministra Szkolnictwa Wyższego.
- ↑ Uczelnia / O AWF Warszawa / Doktorzy Honoris Causa / Profesor Stefan Wołoszyn. [dostęp 2010-09-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-23)]. (pol.).
- ↑ Wołoszyn Lidia data śmierci 10.08.2000 » Zmarły « www.nekrologi-baza.pl [online] [dostęp 2024-03-05] (pol.).
- ↑ Cmentarze Bródzieńskie [online], brodnowski.grobonet.com [dostęp 2024-03-05].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Kto jest kim w Polsce. Edycja III, Warszawa 1993.
- Mała encyklopedia sportu, Warszawa 1987.