Stefan Ugniewski
| Prałat | |
.jpg) | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Kapelan 16 Pułku Ulanów Wielkopolskich | |
| Okres sprawowania | 1920 |
| Proboszcz parafii św. Stanisława Kostki w Warszawie | |
| Okres sprawowania | 1933-1974 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Prezbiterat | 1913 |
| Odznaczenia | |
  | |
Stefan Ugniewski (ur. 1 września 1890, zm. 8 września 1974 w Warszawie) – polski duchowny rzymskokatolicki, prałat papieski, kanonik kapituły metropolitarnej, starszy kapelan Wojska Polskiego, doktor prawa kanonicznego, działacz społeczny.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Wychowanek gimnazjum im. gen. Chrzanowskiego. W 1913 otrzymał święcenia kapłańskie. W 1920 został przyjęty do Wojska Polskiego i przydzielony do 16 Pułku Ulanów Wielkopolskich na stanowisko kapelana. Odznaczony dwukrotnie Krzyżem Walecznych i znakiem honorowym Pro Ecclesia et Pontifice. Zweryfikowany w stopniu kapelana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 27. lokatą w duchowieństwie wojskowym wyznania rzymskokatolickiego. W 1923 pozostawał na etacie przejściowym w Wojskowym Zakładzie Leczniczym dla chorych gruźliczych w Małkini[1].
W latach 1926-1933 sprawował funkcję proboszcza garnizonu w Cytadeli Warszawskiej[2]. 18 lutego 1930 został mianowany starszym kapelanem ze starszeństwem z 1 stycznia 1930 i 3. lokatą w duchowieństwie wojskowym wyznania rzymskokatolickiego[3]. Z dniem 31 sierpnia 1933 został przeniesiony w stan spoczynku[4][5].
Jeszcze w 20-leciu międzywojennym był wspólnie z bp. Stanisławem Gallem, ks. Zygmuntem Kaczyńskim, gen. Władysławem Olszewskim i gen. Stefanem Suszyńskim założycielem Fundacji im. Ojca Świętego Piusa XI[6], prowadzącej w podwarszawskim Chotomowie (Dom Dziecka im. Ojca Świętego Piusa XI w Chotomowie) i Tarchominie dwa domy dla sierot po żołnierzach poległych w czasie działań I wojny światowej.
Od 1933 proboszcz parafii pw. św. Stanisława Kostki w Warszawie – następca ks. prałata Jana Szczęsnego Niemiry. Proboszczem parafii był przez 41 lat, aż do śmierci w 1974. Za jego probostwa została ukończona budowa kościoła i plebanii. Założył jedno z pierwszych w Warszawie parafialnych pism – „Parafija Żoliborska”, ukazujące się od 1935.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rocznik Oficerski 1923, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 1426.
- ↑ Rocznik oficerski 1932, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1932, s. 406, 899.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 5 z 20 lutego 1930, s. 68.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 184.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1934, L.dz. 250/mob. 34, s. 405.
- ↑ Rafał Degiel: Nasza Historia: Początki Fundacji Piusa XI w Chotomowie. gazetapowiatowa.pl, 6 maja 2022. [dostęp 2022-07-12].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Wykaz duchowieństwa wojskowego oraz parafii, kościołów i kaplic wojskowych wyznania katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej na 1930 r., Polowa Kuria Biskupia, Warszawa 1930.
- Biogram na stronie parafii św. Stanisława Kostki w Warszawie. popieluszko.net.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-22)].
- Tablica w kościele pw. św. Stanisława Kostki w Warszawie