Stefan Krudowski
 | |
 major lekarz | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | do 1940 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | 12 Pułk Piechoty |
| Stanowiska | lekarz, ordynator |
| Główne wojny i bitwy | wojna polsko-bolszewicka |
| Odznaczenia | |
  | |
Stefan Marceli Krudowski (ur. 26 kwietnia 1890 w Rudkach, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – doktor medycyny, lekarz neurolog, major lekarz Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Był synem Jana, technika drogowego, i Marii z Brzózków. Jego braćmi byli Józef[1], Zygmunt, Marian i Jan.
Należał do Związku Strzeleckiego pod pseudonimem „Orlik”. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej w szeregach 12 pułku piechoty. Ukończył studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego w specjalności neurologii[2]. W 1924 był oficerem nadetatowym 10 Batalionu Sanitarnego w Przemyślu i kapitanem podlekarzem w 2 pułku artylerii górskiej. W latach 30. XX wieku został ordynatorem oddziału neurologicznego Szpitala Okręgowego nr 5 w Krakowie. Od 1938 był w kadrze zapasowej tego szpitala.
Po wybuchu II wojny światowej i agresji ZSRR na Polskę na terenach wschodnich II Rzeczypospolitej został aresztowany przez Sowietów. Był przetrzymywany w obozie w Kozielsku. Na wiosnę 1940 został zabrany do Katynia i rozstrzelany przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Smoleńsku oraz pracowników NKWD przybyłych z Moskwy na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940. Jest pochowany na terenie obecnego Polskiego Cmentarza Wojennego w Katyniu, gdzie w 1943 jego ciało zostało zidentyfikowane w toku ekshumacji prowadzonych przez Niemców pod numerem 1086[3] (przy zwłokach zostały odnalezione pismo ze Szpitala Wojskowego 504, dyplom naukowy, legitymacja oficerska, wieczne pióro, wizytówki okulary, odznaka pułkowa, spinka mankietowa)[4]. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie (pas 58, narożnik płd.-wsch.)
Jego żoną była Zofia, z domu Kuczyńska, z którą miał dwóch synów. Jego brat Jan (1882–1940) także był jeńcem w Kozielsku i został również ofiarą zbrodni katyńskiej.
Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]
Minister Obrony Narodowej decyzją Nr 439/MON z 5 października 2007 awansował go pośmiertnie do stopnia podpułkownika[5]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[6].
13 kwietnia 2010, w ramach akcji „Katyń... pamiętamy” / „Katyń... Ocalić od zapomnienia”, w Bochni zostały zasadzone Dęby Pamięci, w tym honorujące Jana i Stefana Krudowskich[7][8].
Awanse[edytuj | edytuj kod]
- kapitan - zweryfikowany ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 (w 1924 zajmował 38 lokatę w korpusie oficerów zawodowych sanitarnych – grupa podlekarzy)
- major - ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931 (w 1932 zajmował 14 lokatę)
- podpułkownik – 5 października 2007 pośmiertnie
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Walecznych (1921)[9]
- Medal Niepodległości (9 listopada 1933, za pracę w dziele odzyskania niepodległości)[10][11]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Józef Krudowski. olympedia.org. [dostęp 2022-06-11]. (ang.).
- ↑ Zarchiwizowana kopia. [dostęp 2014-04-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-09)].
- ↑ Katyń według źródeł niemieckich – 1943 r.. stankiewicze.com. [dostęp 2014-02-21].
- ↑ Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa, 1989, s. 89. ISBN 83-7001-294-9.
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ LISTA OSÓB ZAMORDOWANYCH W KATYNIU, CHARKOWIE, TWERZE I MIEDNOJE MIANOWANYCH POŚMIERTNIE NA KOLEJNE STOPNIE. policja.pl. [dostęp 2013-02-23].
- ↑ Katyń 1940-2010 upamiętniono przy drodze KN2. mojabochnia.pl, 13 kwietnia 2010. [dostęp 2014-04-27].
- ↑ Historia zatoczyła okrutne koło. dziennikpolski24.pl, 3 kwietnia 2014. [dostęp 2014-04-27].
- ↑ Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 2142 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 1, s. 65)
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 258, poz. 276.
- ↑ Zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 9, s. 111, 19 marca 1934.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Rocznik Oficerski 1924, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 1073, 1087.
- Rocznik Oficerski 1928, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1928, s. 714, 733.
- Rocznik Oficerski 1932, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1932, s. 326, 871.
- Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego: Katyń. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2000. s. 311. [dostęp 2014-04-25].
- Lista oficerów Wojska Polskiego z lat 1914-1939. Stefan Krudowski. officersdatabase.appspot.com. [dostęp 2014-10-08].
- Stefan Krudowski. katyn-pamietam.pl. [dostęp 2014-04-27].