Stanisław Tokarski
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 19 stycznia 1941 |
| Zawód, zajęcie | |
| doktor habilitowany | |
| Specjalność: filozofia | |
| Alma Mater | |
| Habilitacja | 1993 – filozofia |
| Odznaczenia | |
| Order Odrodzenia Polski | |
Stanisław Tokarski (ur. 19 stycznia 1941 w Dokudowie[1]) – profesor doktor habilitowany, wykładowca Instytutu Bliskiego i Dalekiego Wschodu UJ, były judoka i kaskader.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Kariera naukowa[edytuj | edytuj kod]
Ukończył studia na Wydziale Orientalistycznym i Wydziale Filozofii i Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego. Habilitował się w zakresie filozofii, ze specjalnością filozofia, w 1993, na podstawie rozprawy Jogini i wspólnoty. Nowoczesna recepcja hinduizmu. W 2002 otrzymał tytuł profesora nauk humanistycznych. Oprócz filozofii zajmuje się tradycjami Indii i kulturoznawstwem porównawczym. Pracował na Uniwersytecie Jagiellońskim i w Instytucie Kultur Śródziemnomorskich i Orientalnych PAN.
Publikacje[edytuj | edytuj kod]
Autor licznych książek z zakresu kultury i filozofii Dalekiego Wschodu, m.in.:
- Orient i kontrkultury, Warszawa: "Wiedza Powszechna", 1984
- Eliade i Orient, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1984
- Jogini i wspólnoty, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1987
- Budo. Japońskie sztuki walki (współautor W. Sikorski), Szczecin: "Glob", 1988
- Sztuki walki. Ruchome formy ekspresji filozofii wschodu, Szczecin: "Glob", 1989
- Wędrówka Bogów, Warszawa: "Semper", 1993
- Szkoła Chicago-Spór o dialog międzykulturowy, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Askon, 2001
- Nowoczesne Indie: wyzwania rozwoju (współautor S. Bhutani), Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Askon, 2007
Tłumacz prac naukowych, m.in.
- Mircea Eliade,Historia wierzeń i idei religijnych T.1, Warszawa: Inst. Wydaw. PAX, 1988
- Mircea Eliade,Historia wierzeń i idei religijnych T.2, Warszawa: Inst. Wydaw. PAX, 1994
Kariera sportowa[edytuj | edytuj kod]
Był zawodnikiem AZS-AWF Warszawa, a jego największym sukcesem było akademickie mistrzostwo Europy w 1964. Na mistrzostwach Polski seniorów wywalczył 10 medali, w tym pięć złotych (1962, 1963, 1964 - w kategorii 68 kg, 1966 - w kategorii 80 kg, 1964 - w kategorii open), dwa srebrne (1961 - w kategorii 68 kg i kategorii open) i trzy brązowe (1967, 1968, 1970 - w kategorii 80 kg)[1]. Posiada 5 dan w judo.
W latach 1974-1978 był instruktorem ośrodka kaskaderskiego i wykonawcą niebezpiecznych scen w ponad 60 polskich filmach fabularnych m.in. "Kung Fu", "Noce i dnie", "Ziemia obiecana", "Polskie drogi", "Życie na gorąco".
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2021)[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Adam Wojno, Wiesław Błach, Leksykon polskiego judo, wyd. Wrocław 2005, s. 58
- ↑ M.P. z 2022 r. poz. 173
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Biogram na stronie Instytutu Kultur Śródziemnomorskich i Orientalnych PAN
- Prof. dr hab. Stanisław Tokarski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2011-09-28].[martwy link]
- Turniej judo w Warszawie 1964 r.
- Wspomnienia. kodokan.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-21)].