Stanisław Mysakowski

Błogosławiony
Stanisław Mysakowski
prezbiter i męczennik
Data i miejsce urodzenia

15 września 1896
Wojsławice

Data i miejsce śmierci

30 października 1942
Dachau

Czczony przez

Kościół katolicki

Beatyfikacja

13 czerwca 1999
Warszawa
przez Jana Pawła II

Wspomnienie

12 czerwca

Stanisław Mysakowski (ur. 15 września 1896 w Wojsławicach, zm. 30 października 1942 w Dachau) – polski duchowny katolicki, społecznik, duszpasterz i opiekun młodzieży, błogosławiony Kościoła katolickiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był synem organisty z Wojsławic. Po ukończeniu gimnazjum w Zamościu wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Lublinie, a następnie otrzymał święcenia kapłańskie (1920) i rozpoczął studia na Wydziale Teologicznym KUL. W czasie studiów był kapelanem Sióstr Miłosierdzia w Kazimierzówce k. Lublina i spowiednikiem Sióstr Zgromadzenia Pasterek od Opatrzności Boskiej na Wiktorynie pod Lublinem. Po ukończeniu studiów (1924) rozpoczął działalność duszpasterską i charytatywną.

Dokonania[edytuj | edytuj kod]

W swej działalności całe życie związany był z Lublinem. Był współzałożycielem Związku Kapłanów Dobrego Pasterza, patronował lubelskiemu oddziałowi Polskiego Związku Zawodowego Chrześcijańskiej Służby Domowej (Stowarzyszenie pod wezwaniem św. Zyty), kierował schroniskiem dla staruszek, współpracował ze Świetlicą dla dzieci ulicy, prowadził szeroko zakrojoną działalność na rzecz najuboższych niosąc pomoc i krzewiąc wiarę[1]. Był założycielem organizacji Rycerz Serca Jezusowego, redagował i wydawał pismo Echo Parafialne, a także uruchomił kino, prowadził kursy samokształceniowe i kolonie dla dzieci z ubogich rodzin. Szczególnie wiele uwagi poświęcał duszpasterstwu młodzieży. Zorganizował powszechnie dostępną czytelnię Wiedza (1935).

Okupacja[edytuj | edytuj kod]

Po wybuchu II wojny światowej ten niestrudzony katecheta został aresztowany w listopadzie 1939 i trafił do niemieckiego obozu koncentracyjnego Sachsenhausen (KL) (3 grudnia 1939). Ostatnim etapem jego życia stał się jednak obóz w Dachau, do którego przewieziono go 14 grudnia 1940 roku i zarejestrowano jako numer 22 591. Zamordowany w komorze gazowej, został następnie spalony. Zgodnie z relacjami świadków jego sile duchowej współwięźniowie zawdzięczali fakt oparcia się całkowitemu upodleniu[2].

Beatyfikacja[edytuj | edytuj kod]

Beatyfikował go papież Jan Paweł II w Warszawie 13 czerwca 1999 w grupie 108 polskich męczenników.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]