Stanisław Kublin

Stanisław Leon Kublin
„Krak”
podpułkownik lekarz podpułkownik lekarz
Data i miejsce urodzenia

15 kwietnia 1895
Rzeszów

Data i miejsce śmierci

9 czerwca 1979
Rzeszów

Przebieg służby
Lata służby

1914–1945

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie
Armia Krajowa

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

Inspektorat Rzeszów AK

Stanowiska

szef sanitarny

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-ukraińska
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa
Akcja „Burza”

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

Stanisław Leon Kublin ps. „Krak” (ur. 15 kwietnia 1895 w Rzeszowie, zm. 9 czerwca 1979 tamże) – podpułkownik lekarz Wojska Polskiego i Armii Krajowej, doktor wszech nauk medycznych.

Tabliczka nagrobna Stanisława Kublina

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Leona, nauczyciela, i Julii z Bednarskich. Był starszym bratem Kazimierza (1897–1918)[1].

W 1913 roku złożył maturę w c. k. II Gimnazjum w Rzeszowie[2]. W październiku tego roku rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytecie Franciszkańskim we Lwowie[1].

16 sierpnia 1914 roku wstąpił do Legionów Polskich. Został przydzielony do 16. kompanii IV batalionu 2 pułku piechoty. W jego szeregach walczył na froncie karpackim. W styczniu 1915 roku został wzięty do niewoli pod Zieloną, skąd najpewniej zbiegł[1].

Ukończył sześciomiesięczny Kurs Szefów Służby Zdrowia Wielkich Jednostek przy Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie[1]. Na stopień podpułkownika został awansowany ze starszeństwem z dniem 19 marca 1939 roku i 12. lokatą w korpusie oficerów zdrowia, grupa lekarzy[3][4]. W tym samym czasie pełnił służbę w 52 pułku piechoty w Złoczowie na stanowisku starszego lekarza[5]. W czasie kampanii wrześniowej walczył jako szef służby zdrowia 12 Dywizji Piechoty. W czasie okupacji był szefem sanitarnym Inspektoratu Rzeszów Armii Krajowej[6]. W 1944 roku podczas akcji „Burza” organizował szpitale polowe. Za działalność konspiracyjną aresztowany i więziony przez NKWD i UB[6].

Po wojnie pełnił funkcję naczelnego lekarza w Rzeszowie, a następnie dyrektora Wojewódzkiej Przychodni Specjalistycznej w Rzeszowie. Był wieloletnim nauczycielem w rzeszowskim Medycznym Studium Zawodowym[6]. Zmarł 9 czerwca 1979 roku w Rzeszowie. Został pochowany na cmentarzu Pobitno w Rzeszowie[1].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h Żołnierze Niepodległości ↓.
  2. Sprawozdanie 1913 ↓, s. 97.
  3. Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 474.
  4. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 369.
  5. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 608.
  6. a b c Rzeszowianie 2018 ↓, s. 17.
  7. M.P. z 1931 r. nr 251, poz. 335.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 19 marca 1932 roku, s. 196.
  9. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 369, tu błędnie odznaczony Medalem Niepodległości.
  10. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-02-09]..
  11. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-02-09]..

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]