Stanisław Kryczyński
Stanisław Kryczyński (ur. 3 maja 1911 w Nowym Sączu, zm. 2 listopada 1941 w Łowiczu) – tatarski historyk, orientalista.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Studiował prawo i historię na UJK i UJ. Jego mistrzem był Stanisław Zakrzewski. Ananiasz Zajączkowski kierował jego studiami z zakresu turkologii na UW. W latach w 1938-1939 zatrudniony w AGAD. Współpracownik Leona Kryczyńskiego.
20 sierpnia 1939 ożenił się z Ireną Krudowską. W 1940 oboje przenieśli się w okolice Łowicza. Spisał swoje wspomnienia, miał też przygotowane materiały do tomu IV „Rocznika tatarskiego”, jednak niemieckie władze okupacyjne nie wydały zgody na jego wydrukowanie. Zachorował na tyfus i zmarł 2 listopada 1941. Pochowany został w Łowiczu[1].
Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]
- Tatarzy litewscy, Warszawa: Wydanie Rady Centralnej Związku Kulturalno-Oświatowego Tatarów Rzeczypospolitej Polskiej 1938.
- Lietuvos totoriai. Istorines ir etnografines monografijos bandymas, iš lenkų kalbos verte Tamara Bairašauskaite, Vilnius: Mokslo ir enciklopedijų l-kla 1993.
- (współautor: Leon Kryczyński) Tatarzy w Słonimiu, Wrocław 1988.
- Wspomnienia. Utwory poetyckie. Eseje, wybór, wstęp i opracowanie Grzegorz Czerwiński, Białystok: Alter Studio 2014.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- "Słownik biograficzny Tatarów polskich XX wieku", s. 99-101
- Tomasz Tomala, Kryczyński Stanisław [w:] Słownik historyków polskich, red. M. Prosińska-Jackl, Warszawa 1994, s. 268.
- Polski Słownik Biograficzny
- Jan Tyszkiewicz, Dorobek historyczny Leona i Stanisława Kryczyńskich [w:] Środowiska historyczne II Rzeczypospolitej, cz. 2, pod red. Jerzego Maternickiego, Warszawa 1988.
- Jan Tyszkiewicz, Olgierd, Leon i Stanisław Kryczyńscy, działacze kulturalni i badacze przeszłości Tatarów, "Rocznik Tatarów Polskich" 1 (1993), s. 5-14.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Publikacje Stanisława Kryczyńskiego w bibliotece Polona