Stanisław Gniewosz
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Poseł na Sejm Krajowy Galicji | |
| Okres | od 1881 |
| Odznaczenia | |
 | |
Stanisław Anzelm Wojciech Gniewosz herbu Rawicz (ur. 22 kwietnia 1834 w Pielni, zm. 10 maja 1906 we Lwowie) – polski ziemianin, poseł do Sejmu Krajowego Galicji.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Syn Aleksandra Izydora Gniewosza (1799-1861) i Karoliny z domu Ostaszewskiej herbu Ostoja (1809-1861, córka Sebastiana Ostaszewskiego)[1][2]. Jego braćmi byli Antoni (1832-1903), Włodzimierz (1838-1909).
W 1851 zdał egzamin dojrzałości w C. K. Gimnazjum w Przemyślu[3].
Sprawował mandat posła Sejmu Krajowego Galicji V, VI[4], VII kadencji (1882-1901). Był wybierany w I kurii obwodu Sanok, z okręgu wyborczego Sanok[5]. Wraz z bratem Włodzimierzem (posłem do Rady Państwa) reprezentował poglądy konserwatystów krakowskich[6].
Był właścicielem dóbr Krzywe, Trzcianiec, Rostoka[1][2][7]. Był wiceprezesem Galicyjskiego Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego (1892)[8].
29 października 1891, w uznaniu zasług dla miasta Sanoka, otrzymał tytuł honorowego obywatelstwa Sanoka (w tym samym dniu ten tytuł otrzymał także Feliks Gniewosz)[9][10].
W 1898 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Franciszka Józefa[11].
Został pochowany w grobowcu rodzinnym na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie (pole № 78).
Jego żoną była Leontyna z domu Odrobina, z którą miał troje dzieci, w tym Władysławę (zamężna z Wiktorem Żurowskim[2]).
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Rocznik szlachty (I) 1881 ↓, s. 466.
- ↑ a b c Herbarz polski (6) 1903 ↓, s. 141.
- ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum w Przemyślu za rok szkolny 1894. Przemyśl: 1894, s. 122.
- ↑ Przegląd polityczny. „Gazeta Przemyska”, s. 1, Nr 46 z 11 lipca 1889.
- ↑ Alojzy Zielecki, Struktury organizacyjne miasta, W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 357.
- ↑ Alojzy Zielecki, Struktury organizacyjne miasta, W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 360.
- ↑ Baza właścicieli i dóbr ziemskich. Gniewosz. genealogia.okiem.pl. [dostęp 2015-08-16].
- ↑ Władysław Ostrożyński: Galicyjskie Towarzystwo Kredytowe Ziemskie. Jego powstanie i półwiekowy rozwój. Lwów: 1892, s. VI.
- ↑ Księga uchwał Rady miejskiej od 1887 do stycznia 1892. T. X. sanockabibliotekacyfrowa.pl. s. 298. [dostęp 2022-02-05].
- ↑ Edward Zając: Obywatele Honorowi Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka. Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 2002, s. 48. ISBN 83-909787-8-4.
- ↑ Odznaczenia jubileuszowe. „Nowa Reforma”, s. 5, Nr 277 z 3 grudnia 1898.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Stanisław Grodziski, Sejm Krajowy Galicyjski 1861-1914, Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe, 1993, ISBN 83-7059-052-7, OCLC 830051670.
- "Wykaz Członków i Posłów Sejmu Krajowego Królewstwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Kięstwem Krakowskiem na VI. peryod w roku 1892", Lwów 1892
- Edward Zając: Obywatele Honorowi Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka. Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 2002, s. 48. ISBN 83-909787-8-4.
- Jerzy Sewer Dunin-Borkowski: Rocznik szlachty polskiej. T. 1. Lwów: Księgarnia K. Łukaszewicza, 1881, s. 1-621.
- Adam Boniecki: Herbarz polski. T. 6: Gąsiorowscy – Grabowniccy. Warszawa: Gebethner i Wolff, 1903, s. 1-396.
- Stanisław Gniewosz. sejm-wielki.pl. [dostęp 2015-08-16].
- Stanisław Gniewosz. geni.com. [dostęp 2015-08-16].