Stanisław Domański (neurolog)
.jpg) | |
| Data i miejsce urodzenia | 29 kwietnia 1844 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 12 lutego 1916 |
| profesor nauk medycznych | |
| Specjalność: neurologia | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | |
| Profesura | |
| Uczelnia | |
Grobowiec Domańskich.
Stanisław Domański (ur. 29 kwietnia 1844 w Krakowie, zm. 12 lutego 1916 tamże) – polski lekarz neurolog, profesor neurologii Uniwersytetu Jagiellońskiego, radny Krakowa, członek Wydziału Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Krakowie w 1888 roku[1].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Syn Wawrzyńca Domańskiego, profesora weterynarii UJ; mąż Antoniny Domańskiej. Uczęszczał do gimnazjum św. Anny, po otrzymaniu świadectwa dojrzałości studiował medycynę na UJ w latach 1862-1867. Tytuł doktora medycyny otrzymał w lutym 1868. Od 1870 do 1874 był asystentem przy katedrze fizjologii u prof. Piotrowskiego. W 1879 mianowano go na profesora nadzwyczajnego neuropatologii. Od 1881 do śmierci należał do rady miejskiej Krakowa, był drugim wiceprezydentem Krakowa w 1904 roku. Jako działacz społeczny zajmował się zagadnieniami higieniczno-sanitarnymi. Pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie kwatera VII[2].
Wybrane prace[edytuj | edytuj kod]
- Wykład elektroterapii do użytku lekarzy praktycznych zastosowany. Warszawa 1876
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Pamiętnik Sokoła Krakowskiego 1885-1896, Kraków 1896, s. 34.
- ↑ Jan Wiktor Tkaczyński (red.), Pro Memoria III. Profesorowie Uniwersytetu Jagiellońskiego spoczywający na cmentarzach Krakowa 1803-2017, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2018, s. 60, ISBN 978-83-233-4527-5.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Piotr Szarejko. Słownik lekarzy polskich XIX wieku. Tom 4. Wydawnictwo Naukowe Semper ss. 94-95 ISBN 83-86951-28-1
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Publikacje Stanisława Domańskiego w bibliotece Polona