Stanisław Łętowski (zm. 1786)
 Ogończyk | |
| Data śmierci | 1786 |
|---|---|
| Żona | Konstancja Jordan |
| Dzieci | |
Stanisław Łętowski z Łętowa herbu Ogończyk (zm. 1786[1]) – podkomorzy krakowski w latach 1759–1775, podstarości i sędzia grodzki biecki w 1736 roku, podstoli krakowski w latach 1735–1759, rotmistrz chorągwi husarskiej w wojsku koronnym w 1765 roku, starosta wielicki i bocheński[2], poseł, dziedzic, m.in. (od 1740 r.) miejscowości Bobowa oraz Bączala Dolnego i Bączala Górnego[3], generał adiutant Buławy Wielkiej Koronnej w 1776 roku[4], podwojewodzi krakowski od 1762 roku, sędzia żydowski województwa krakowskiego w 1778 i 1779 roku[1].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Poseł województwa krakowskiego na sejm 1754 roku[5] i na sejm 1744 roku[6]. Poseł województwa krakowskiego na sejm 1760 roku[7]. Poseł na sejm 1762 roku z województwa krakowskiego[8]. Był elektorem Stanisława Augusta Poniatowskiego w 1764 roku[9]. Jako poseł krakowski na sejm konwokacyjny (1764), 7 maja 1764 roku podpisał manifest, uznający odbywający się w obecności wojsk rosyjskich sejm za nielegalny[10]. Był posłem na sejm 1766 roku z województwa krakowskiego[11]. Członek konfederacji 1773 roku[12]. Był posłem na Sejm Rozbiorowy 1773-1775 z województwa krakowskiego[13], wszedł w skład delegacji wyłonionej pod naciskiem dyplomatów trzech państw rozbiorczych, mającej przeprowadzić rozbiór[14], 18 września 1773 roku podpisał traktaty cesji przez Rzeczpospolitą Obojga Narodów ziem zagarniętych przez Rosję, Prusy i Austrię w I rozbiorze Polski[15]. Został członkiem Komisji Rozdawniczej Koronnej, ustanowionej dla likwidacji majątku skasowanego w Rzeczypospolitej zakonu jezuitów[16].
Członek konfederacji Andrzeja Mokronowskiego i poseł na sejm 1776 roku z województwa krakowskiego[17].
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Syn Stanisława, podwojewodziego krakowskiego i Heleny ze Zborowskich.
Ożeniony z Jordanówną – wojewodzianką bracławską, której dziadkiem był Michał Stefan Jordan h. Trąby (zm. 1739) wojewoda bracławski.
Stanisław Łętowski miał syna Franciszka Łętowskiego z Łętowa (zm. 17 kwietnia 1811) kawalera Orderu św. Stanisława, męża Teresy z Balickich – Łętowskiej herbu Ostoja i córkę Katarzynę Kuropatnicką z Łętowskich, poślubioną przez Ewarysta Andrzeja Kuropatnickiego (1734-1788) kasztelana buskiego, bełskiego, geografa, która w 1889 r. zakupiła cudowną, według wiernych, figurkę do kościoła w Tarnowcu.
Wnukiem Stanisława Łętowskiego był Ludwik Łętowski (1786-1868) – syn Franciszka, i Teresy z Balickich – biskup tytularny krakowski, członek senatu, historyk, literat – autor Wspomnień pamiętnikarskich.
Wnukiem Stanisława był również Józef Ksawery Kuropatnicki, syn Katarzyny.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Alicja Falniowska-Gradowska, Sędziowie żydowscy w województwie krakowskim w XVI-XVIII wieku, w: Żydzi w Małopolsce, Przemyśl 1991, s. 47.
- ↑ Urzędnicy województwa krakowskiego XVI-XVIII wieku. Spisy”. Oprac. Stanisław Cynarski i Alicja Falniowska-Gradowska. Kórnik 1990, s. 240.
- ↑ Stanisław Mendelowski: W gminie Skołyszyn. Krosno: P.U.W Roksana, s. 99–105.
- ↑ Dyaryusz Seymu Ordynaryinego Pod Związkiem Konfederacyi Generalney Oboyga Narodow Agituiącego Się, Warszawa 1776, [b.n.s.].
- ↑ Diarjusze sejmowe z wieku XVIII.T.III. Diarjusze sejmów z lat 1750, 1752, 1754 i 1758, Warszawa 1937, s. 241.
- ↑ Mieczysław Skibiński, Europa a Polska w dobie wojny o sukcesyę austryacką w latach 1740–1745. T. 2. Dokumenty, Kraków 1913, s. 289.
- ↑ Dyaryusz sejmu walnego warszawskiego 6 października 1760 r. zaczętego, dodatek spis posłów, w: Przegląd Archeologiczny, z. IV, Lwów 1888, s. 180.
- ↑ Dyaryusz Seymu Ordynaryinego Warszawskiego, w Roku, 1762, s. 18.
- ↑ Volumina Legum, t. VII, Petersburg 1860, s. 108.
- ↑ Józef Zaleski, Panowanie Stanisława Augusta Poniatowskiego do czasu Sejmu Czteroletniego, 1887, s. 21, Dyaryusz seymu convocationis siedmio-niedzielnego warszawskiego: zdania, mowy, projekta y manifesta w sobie zawierający przez sessye zebrany r.p. 1764, s. 4–5.
- ↑ Dyaryusz seymu walnego ordynaryinego odprawionego w Warszawie roku 1766, Warszawa [b.r.w.], [b.n.s.]
- ↑ Ryszard Chojecki, Patriotyczna opozycja na sejmie 1773 r., w: Kwartalnik Historyczny, LXXIX, nr 3, 1972, s. 560.
- ↑ Volumina Legum, t. VIII, Petersburg 1860, s. 6–7.
- ↑ Ryszard Chojecki, Patriotyczna opozycja na sejmie 1773 r., w: Kwartalnik Historyczny, LXXIX, nr 3, 1972, s. 545–562.
- ↑ Volumina Legum t. VIII, Petersburg 1860, s. 20–48.
- ↑ Stanisław Załęski, Historya zniesienia jezuitów w Polsce i ich zachowanie na Białej Rusi, t. II, Lwów, 1875, s. 1–68.
- ↑ Volumina Legum, t. VIII, Petersburg 1860, s. 528.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Polski Słownik Biograficzny (t. 18 s. 365)