Sonet 94 (William Szekspir)

Sonet 94 (Kto mogąc gardzić nie okaże wzgardy^[1]) – jeden z cyklu sonetów autorstwa Williama Shakespeare’a. Po raz pierwszy został opublikowany w 1609 roku. Należy do najtrudniejszych do zinterpretowania dzieł pisarza ze Stratfordu.

Treść[edytuj | edytuj kod]

W sonecie tym podmiot liryczny, który przez niektórych badaczy jest utożsamiany z autorem, opowiada o osobie, której dane są nadludzkie możliwości do gardzenia innymi. Jego boskość objawia się także w inny sposób:
Ten, że go słusznie niebo łaską darzy
Skarbów Natury przed strwonieniem strzeże

Zakończeniem utworu jest przestroga dla tajemniczego młodzieńca:
Zło rzecz najsłodszą przemienia w niemiłą
Lepiej chwast wąchać niźli lilię zgniłą.

Forma[edytuj | edytuj kod]

Utwór wykazuje budowę typową dla Sonetów Szekspira. Jest napisany pentametrem jambicznym, czyli sylabotonicznym dziesięciozgłoskowcem, w którym akcenty padają zasadniczo na parzyste sylaby wersu. Wiersz rymuje się abab cdcd efef gg. Ten sposób rymowania sonetu nazywa się szekspirowskim^[2].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Philip Martin: Shakespeare's Sonnet 94. jstor.org, 1969. [dostęp 2017-12-23]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

• The Sonnets – pełny tekst wraz z komentarzem (ang.)
• William Shakespeare (1564–1616).: Sonnet XCIV.. Bartleby.com. [dostęp 2017-12-23]. (ang.).
• William Shakespeare: Sonnet 94. PoetryFoundation.org. [dostęp 2017-12-23]. (ang.).
• William Shakespeare: Sonety. XCIV, tłumaczenie MUS-a (Marii Sułkowskiej). [dostęp 2017-12-23].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]