Sojuz T-7
 | Ten artykuł od 2012-06 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
| Dane misji | |
| Indeks COSPAR | 1982-80A |
|---|---|
| Zaangażowani | |
| Oznaczenie kodowe | Днепр (Dniepr) |
| Pojazd | |
| Statek kosmiczny | |
| Masa pojazdu | 6850 kg |
| Rakieta nośna | |
| Załoga | |
.jpg) | |
| Załoga | Leonid Popow (3) |
| Załoga powrotna | |
| Start | |
| Miejsce startu | |
| Początek misji | 19 sierpnia 1982; 17:11:52 UTC |
| Orbita okołoziemska | |
| Liczba orbit | ~1825 |
| Apogeum | 299 km |
| Perygeum | 289 km |
| Inklinacja orbity | 51,6° |
| Lądowanie | |
| Miejsce lądowania | 118 km E od Żezkazganu |
| Lądowanie | 10 grudnia 1982; 19:02:36 UTC |
| Czas trwania misji | 113 d, 1 h, 50 min, 44 s |
| Program Sojuz | |
Sojuz T-7 – radziecka załogowa misja kosmiczna, której celem była stacja kosmiczna Salut 7. Swietłana Sawicka została drugą, po Walentynie Tierieszkowej, kobietą w kosmosie. Tierieszkowa poleciała w kosmos na pokładzie statku Wostok 6 w czerwcu 1963 r.
Przebieg misji[edytuj | edytuj kod]
Kosmonautka nr 2 jako kosmonauta-badacz wystartowała w kabinie Sojuza T-7 19 sierpnia 1982 r. wraz z dowódcą statku Leonidem Popowem oraz inżynierem pokładowym Aleksandrem Sieriebrowem – debiutantem w kosmosie. 20 sierpnia w sobotę nastąpiło dokowanie Sojuza T-7 z kompleksem orbitalnym Salut 7 i Sojuz T-5. Po sprawdzeniu hermetyczności połączeń załoga Sojuza T-7 przeszła na pokład bazy. Swietłana Sawicka została przywitana bukietem – wiązką trawy arabidopsis, którą stała załoga wyhodowała w czasie swego ponad trzymiesięcznego pobytu na stacji kosmicznej. W niedzielę rozpoczął się roboczy tydzień pracy.
Eksperymenty i badania dotyczyły:
- Problemów geofizycznych i astrofizycznych
- Badania parametrów atmosfery Ziemi, przestrzeni międzyplanetarnej oraz źródeł promieniowania galaktycznego i pozagalaktycznego za pomocą aparatury „Peramig“.
- Badano zawartość warstw aerozolowych pochodzenia kosmicznego w atmosferze Ziemi za pomocą fotometru „EFO 1", sporządzonego w Czechosłowacji.
- W zakresie badań lekarskich:
- sprawdzono współdziałanie zestawów komórek organizmu ludzkiego, odpowiedzialnych za orientację przestrzenną i koordynację ruchów w stanie nieważkości.
- określano parametry funkcjonowania serca za pomocą „Echografu”.
- badano aktywność bioelektryczną serca podczas wykonywania ćwiczeń fizycznych.
Poza tym na życzenie radzieckich i francuskich naukowców wykonano zdjęcia zjawisk i obiektów, których sfotografowanie przez załogę Sojuza T-6 okazało się niemożliwe. Chodziło o chmurę pyłów, otaczających Słońce oraz warstwy aerozolowe, występujące na wysokości 80-100 km nad powierzchnią Ziemi.
Powtórnie sfotografowano też kometę Austina (oficjalne oznaczenie C/1982 M1 (Austin)), odkrytą w czerwcu i widoczną tylko z południowej półkuli. W czwartek 26 sierpnia 1982 r. załoga Sojuza T-7 przeszła do statku Sojuz T-5 – zabierając materiały uzyskane podczas badań i eksperymentów wykonanych przez siebie, jak również przez podstawową, stałą załogę Saluta 7. 27 sierpnia 1982 r. załoga Sojuza T-5 wylądowała na terenie ZSRR, 70 km na północny wschód od miasta Arkałyk[1].
Ciekawostki[edytuj | edytuj kod]
W środę, 25 sierpnia, załoga kompleksu "Sojuz T-5, Salut 7, Sojuz T-7", wystąpiła na konferencji prasowej we wnętrzu Saluta 7. Kosmonauci odpowiadali na pytania przesyłane z Ziemi. Stacja dokonywała wtedy 2301 okrążenia Ziemi, na wysokości 291 km i znajdowała się w odległości 10 000 km od ośrodka kierowania lotem.
Podczas pobytu na pokładzie stacji, Sawicka dla prywatności mieszkała na pokładzie modułu orbitalnego Sojuza T-7.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ „Astronautyka”, s. 14, 1982. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineun. ISSN 0004-623X.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Andrzej Marks, Baza satelitarna Alfa, Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1997, ISBN 83-204-2203-5, OCLC 750492531.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Mark Wade: Soyuz T-7. [w:] Encyclopedia Astronautica [on-line]. [dostęp 2017-04-20]. (ang.).
- Sojuz T-7 na stronie Spacefacts (ang.)