Skrzynczana

Skrzynczana
Kontynent

Europa

Państwo

 Polska

Potok
Długość 9,2[1] km
Źródło
Miejsce Polana nad Skrzynką
Wysokość

ok. 680 m n.p.m.

Współrzędne

50°23′41″N 16°49′46″E/50,394722 16,829444

Ujście
Recypient Biała Lądecka
Miejsce

Ołdrzychowice Kłodzkie

Wysokość

ok. 340 m n.p.m.

Współrzędne

50°21′38″N 16°43′04″E/50,360556 16,717778

Położenie na mapie Sudetów
Mapa konturowa Sudetów, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „źródło”, poniżej na lewo znajduje się również punkt z opisem „ujście”

Skrzynczana (niem. Heinzen Bach, Heinzendorfer Wasser, Heinzenbach) – potok, prawy dopływ Białej Lądeckiej[2].

Położenie geograficzne[edytuj | edytuj kod]

Potok stanowi granicę pomiędzy Górami Złotymi a Wzgórzami Rogówki w Kotlinie Kłodzkiej, a co za tym idzie fragment granicy pomiędzy Sudetami Środkowymi a Wschodnimi[1].

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Skrzynczana powstaje z połączenia na wysokości ok. 500 m n.p.m. trzech potoków: Wilczej Wody, Dziczka oraz Bzowieczki, przy czym każdy z nich uważany jest za właściwy, górny bieg Skrzynczany[1]. Miejsce ich spływu stanowi na Polanie nad Skrzynką, znajduje się w lesie świerkowy regla dolnego u stóp Wilczej Góry, Łysego Garbu i Bzowca w Górach Złotych[1]. Potem potok płynie wąską, zalesioną doliną przez nieistniejącą już dzisiaj część Skrzynki[1]. Wypływając z lasu przecina granicę Śnieżnickiego Parku Krajobrazowego i wśród użytków rolnych przepływa przez wieś[1]. Poniżej Skrzynki łączy się z Brodkiem (Droszkowską Wodą) i łagodnie spływa do Ołdrzychowic Kłodzkich przez pola, gdzie uchodzi na wysokości ok. 340 m n.p.m.[1] Potok ma długość ok. 9,2 km, nie wliczając do tego źródliskowych potoków[1].

Z doliny Skrzynczany roztaczają się widoki na Góry Złote, Dolinę Białej Lądeckiej i Masyw Śnieżnika z Krowiarkami na pierwszym planie[1].

Turystyka[edytuj | edytuj kod]

U źródeł potoków źródliskowych Skrzynczany przechodzi niebieski szlak turystyczny niebieski szlak E3 z Lądka-Zdroju na Przełęcz Kłodzką[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 17: Góry Złote. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 1993, s. 200, 201. ISBN 83-85773-01-0.
  2. czasem mylony jest z Brodkiem lub uznawany za jego lewy dopływ
  3. Mapa turystyczna. [dostęp 2018-06-09].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]