Siergiej Christianowicz

Siergiej Christianowicz
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

9 listopada 1908
Petersburg

Data i miejsce śmierci

28 kwietnia 2000
Moskwa

doktor nauk matematyczno-technicznych
Specjalność: matematyka, mechanika, aerodynamika, hydrodynamika
Alma Mater

Leningradzki Uniwersytet Państwowy

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Pracy Socjalistycznej Nagroda Stalinowska
Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Rewolucji Październikowej Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order Czerwonego Sztandaru Pracy

Siergiej Aleksiejewicz Christianowicz (ros. Сергей Алексеевич Христианович, ur. 27 października?/9 listopada 1908 w Petersburgu, zm. 28 kwietnia 2000 w Moskwie) – rosyjski naukowiec, mechanik, energetyk, akademik Akademii Nauk ZSRR, Bohater Pracy Socjalistycznej (1969).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1930 ukończył studia matematyczne na Leningradzkim Uniwersytecie Państwowym i został pracownikiem naukowym Państwowego Instytutu Hydrologicznego, później doktoryzował się w Instytucie Matematycznym Akademii Nauk ZSRR, a od 1939 pracował w Instytucie Mechaniki Akademii Nauk ZSRR. W 1940 został kierownikiem laboratorium aerodynamiki wielkich prędkości Centralnego Instytutu Aerohydrodynamicznego im. Żukowskiego, 1945-1953 brał aktywny udział w pracach nad projektem atomowym ZSRR, 1953-1956 był akademikiem-sekretarzem Wydziału Nauk Technicznych Akademii Nauk ZSRR, jednocześnie pracował w Instytucie Fizyki Chemicznej i Instytucie Nafty Akademii Nauk ZSRR. W 1938 otrzymał tytuł doktora, a w 1939 profesora, 28 stycznia 1939 został członkiem korespondentem, a 27 września 1943 członkiem rzeczywistym (akademikiem) Akademii Nauk ZSRR, 1946-1956 i ponownie 1957-1962 był członkiem Prezydium Akademii Nauk ZSRR. Od 1957 był zastępcą, a od 1958 I zastępcą przewodniczącego Syberyjskiego Oddziału Akademii Nauk ZSRR, w 1957 założył w Nowosybirsku Instytut Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej i do 1965 był jego kierownikiem. Po powrocie do Moskwy 1965-1972 był kierownikiem naukowym Instytutu Pomiarów Fizyczno-Technicznych i Radiotechnicznych i członkiem Kolegium Państwowego Komitetu ZSRR ds. Nauki i Techniki, 1972-1988 kierował laboratorium w Instytucie Problemów Mechaniki Akademii Nauk ZSRR, następnie był doradcą przy dyrekcji tego instytutu. Został pochowany na Cmentarzu Trojekurowskim.

Odznaczenia i nagrody[edytuj | edytuj kod]

I medale.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]