Siemion Szczetinin

Siemion Szczetinin
Data i miejsce urodzenia

4 sierpnia 1910
Jamskaja Słoboda

Data i miejsce śmierci

6 grudnia 1975
Moskwa

członek KC KPZR
Okres

od 1961
do 1975

Deputowany do Rady Najwyższej ZSRR
Odznaczenia
Order Lenina Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order Czerwonej Gwiazdy

Siemion Nikołajewicz Szczetinin (ros. Семён Никола́евич Щети́нин, ur. 4 sierpnia 1910 we wsi Jamskaja Słoboda w guberni smoleńskiej, zm. 6 grudnia 1975 w Moskwie) – radziecki działacz partyjny i państwowy, członek KC KPZR (1961-1975).

1931-1934 uczeń miejskiego technikum, od 1932 w WKP(b), 1934-1935 odbywał służbę w Armii Czerwonej, 1935-1938 pracownik, m.in. pomocnik głównego mechanika, w kopalni w obwodzie stalińskim (Donieckie Zagłębie Węglowe), 1938-1941 zastępca sekretarza komitetu KP(b)U, partyjny organizator KC WKP(b), 1941-1943 sekretarz podziemnego komitetu miejskiego KP(b)U w Gorłówce i podziemnego obwodowego stalińskiego komitetu KP(b)U, 1943-1948 sekretarz partyjnej komisji przy stalińskim obwodowym komitecie KP(b)U, następnie I sekretarz miejskiego komitetu KP(b)U w Artiomowsku, od 28 stycznia 1949 do 23 września 1952 członek Rewizyjnej Komisji KP(b)U. 1947 ukończył zaocznie Wyższą Szkołę Partyjną przy KC WKP(b). 1950 II, a 1950-1951 I sekretarz miejskiego komitetu KP(b)U w Stalino (obecnie Donieck), od września 1951 do października 1955 II sekretarz obwodowego komitetu WKP(b)/KPZR w Irkucku, 1955-1956 słuchacz kursów sekretarzy komitetów obwodowych i przewodniczących obwodowych komitetów wykonawczych przy KC KPZR, 1956-1957 przewodniczący komitetu wykonawczego rady obwodowej w Irkucku, od 5 maja 1957 do stycznia 1961 I sekretarz obwodowego komitetu KPZR w tym mieście. Od 31 października 1961 do śmierci członek KC KPZR. Od 8 grudnia 1962 do 22 stycznia 1963 przewodniczący biura organizacyjnego irkuckiego obwodowego komitetu KPZR ds. produkcji rolnej, następnie do 22 grudnia 1964 I sekretarz irkuckiego wiejskiego obwodowego komitetu KPZR. Od 22 grudnia 1964 do 17 lutego 1968 ponownie I sekretarz komitetu obwodowego KPZR w Irkucku. Od 15 lutego 1968 do 7 października 1973 ambasador nadzwyczajny i pełnomocny ZSRR w Mongolii. Deputowany do Rady Najwyższej ZSRR od 5 do 7 kadencji. Następnie na emeryturze. Pochowany na cmentarzu Nowodziewiczym.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]