Short Empire
 Short S.23 Empire, ok. 1940 roku | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ | pocztowa i pasażerska łódź latająca |
| Konstrukcja | czterosilnikowy górnopłat o konstrukcji metalowej |
| Załoga | 5 |
| Historia | |
| Data oblotu | 4 lipca 1936 |
| Lata produkcji | 1936-1940 |
| Wycofanie ze służby | koniec lat 40. XX wieku |
| Liczba egz. | 45, w tym: |
| Dane techniczne | |
| Napęd | 4 silniki gwiazdowe Bristol Pegasus X C (S.23) |
| Moc | każdy: |
| Wymiary | |
| Rozpiętość | 34,75 m |
| Długość | 26,82 m |
| Powierzchnia nośna | 139,35 m² |
| Masa | |
| Własna | 10 659 kg |
| Startowa | 18 375 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. | 322 km/h |
| Pułap | 6100 m |
| Zasięg | 1200 km |
| Dane operacyjne | |
| Liczba miejsc | |
| 24 siedzące lub 16 leżących | |
| Przestrzeń ładunkowa | |
| 3500 kg | |
| Użytkownicy | |
| BOAC, Imperial Airways, QANTAS, Royal Air Force, Royal Australian Air Force, TEAL | |
| Rzuty | |
 | |
Short Empire – brytyjska pocztowa i pasażerska łódź latająca opracowana w drugiej połowie lat 30. XX wieku przez przedsiębiorstwo Short Brothers, w odpowiedzi na zamówienie rządu brytyjskiego na wodnosamolot, który zapewniłby łączność pocztową z posiadłościami imperium brytyjskiego w Afryce, Azji i Australii. Konstrukcja samolotu wykorzystana została przy projektowaniu wojskowej łodzi latającej Short Sunderland.
Pierwszy samolot oblatano 4 lipca 1936 roku i jeszcze w tym samym roku do Imperial Airways trafiły jego pierwsze egzemplarze. Łącznie do 1940 roku wyprodukowano 45 wodnosamolotów w czterech wersjach (S.23, S.26, S.30, S.33), które poza Imperial Airways (od 1939 BOAC) służyły w liniach QANTAS oraz TEAL. Pojedyncze egzemplarze były w czasie II wojny światowej wykorzystywane przez Royal Air Force oraz Royal Australian Air Force. Samoloty Empire zakończyły służbę wkrótce po zakończeniu wojny.
Wodnosamolot był czterosilnikowym górnopłatem o konstrukcji metalowej. Kadłub o podłodziu dwuredanowym mieścił pięcioosobową załogę, 24 pasażerów na miejscach siedzących lub 16 na miejscach leżących oraz 3500 kg ładunku.
.jpg)
Ze względu na stosunkowo niewielki zasięg łodzi latającej, wynoszący 1200 km, kierownik techniczny Imperial Airways, Robert H. Mayo polecił umieszczenie na grzbiecie jednego z samolotów Empire (oznaczonego S.21 Maia) mniejszego wodnosamolotu S.20 Mercury, który po wystartowaniu i wzniesieniu się na odpowiednią wysokość odczepiał się i samodzielnie kontynuował lot z 455-kg ładunkiem poczty, lecąc na odległość 6000 km. Tak połączone samoloty wykonywały loty w latach 1938-1939, 6 października 1938 roku bijąc rekord odległości przelecianej przez wodnosamolot bez lądowania – 9726 km.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Short S-23 Empire. W: Tomasz Makowski: Encyklopedia Multimedialna PWN – Technika.
- Geoffrey Norris: Aircraft Profile #84. Short Empire Boats. All the World's Helicopters and Rotorcraft, 1966. [dostęp 2011-04-23]. (ang.).