Shelley Duvall
 Duvall na planie filmu Bernice Bobs Her Hair (1976) | |
| Imię i nazwisko | Shelley Alexis Duvall |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 7 lipca 1949 |
| Zawód | aktorka, producentka filmowa, scenarzystka, piosenkarka, komediantka |
| Współmałżonek | Bernard Sampson |
| Lata aktywności | 1970–2002 |
Shelley Alexis Duvall[1] (ur. 7 lipca 1949[2] w Houston[3] w stanie Teksas) – amerykańska aktorka, producentka filmowa, scenarzystka i piosenkarka.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Wczesne lata[edytuj | edytuj kod]
Urodziła się w Houston w Teksasie jako córka Bobbie Ruth Crawford i Roberta Richardsona „Bobby’ego” Duvalla (1919–1995)[4], prawnika (nie była spokrewniona z aktorem Robertem Duvallem)[5]. Wychowywała się z trzema braćmi: Scottem, Shane’em i Stewartem[6]. Po ukończeniu Stephen Pool Waltrip High School[7], Duvall sprzedawała kosmetyki w Foley i uczęszczała do South Texas Junior College, gdzie specjalizowała się w żywieniu i terapii dietą.
Kariera[edytuj | edytuj kod]
Poznała Roberta Altmana, gdy zaproponował jej rolę w swoim komediodramacie Brewster McCloud (1970) z Budem Cortem i Sally Kellerman. Potem zagrała w jego kolejnych filmach: McCabe i pani Miller (1971), Złodzieje tacy jak my (1974), Nashville (1975) i Buffalo Bill i Indianie (1976). Znalazła się także w obsadzie komedii romantycznej Woody’ego Allena Annie Hall (1977)[8].
Kreacja Mildred „Millie” Lammoreaux w dramacie Altmana Trzy kobiety (3 Women, 1977) przyniosła jej nagrodę Los Angeles Film Critics Association (LAFCA) oraz na Festiwalu Filmowym w Cannes (1977)[9], a także zdobyła nominację do nagrody BAFTA (1978). Jednak za rolę Wendy Torrance, żony popadającego w obłęd trzeźwiejącego alkoholika i początkującego pisarza (Jack Nicholson) w filmie Stanleya Kubricka Lśnienie (The Shining, 1980) była nominowana do Złotej Maliny jako najgorsza aktorka roku, choć sam film okazał się dużym sukcesem komercyjnym.
W 1982 była gospodarzem i producentem wykonawczym programu telewizyjnego dla dzieci Faerie Tale Theatre, za który otrzymała Peabody Award (1984). Zagrała w siedmiu odcinkach: Titelitury (1983), Roszpunka (1983), Słowik (1983), Królewna Śnieżka (1984), Kot w butach (1985) i Aladyn (1986). W pierwszym odcinku Żabi król (1982) zagrali: Robin Williams i Teri Garr. Za program dla dzieci Tall Tales & Legends (1985–87) i program Shelley Duvall's Bedtime Stories (1992–93) zdobyła nominację do nagrody Emmy (1988, 1992).
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
7 lipca 1970 wyszła za mąż za artystę Bernarda Sampsona. Jednak para rozwiodła się w roku 1974. Była także związana z muzykiem Paulem Simonem (1976–'78), Ringo Starrem (1978–'79), Patrickiem Reynoldsem (1978) i Stanleyem Wilsonem (1980–'86)[10]. Od 1989 jej partnerem jest muzyk Dan Gilroy, były członek zespołu Breakfast Club[11].
18 listopada 2016 do swojego show zaprosił ją dr Phillip C. McGraw. Podczas wywiadu Duvall przyznała, że ma zaburzenia psychiczne, traci kontakt z rzeczywistością i potrzebuje pomocy. Zapytana o Robina Williamsa, z którym spotkała się w 1980 roku na planie filmu Popeye. powiedziała, że nie wierzy, że aktor nie żyje (zmarł w 2014 roku). Dodała, że zmienił jedynie swoją postać i przyznała, że go widuje. Wyznała też, że jest prześladowana przez szeryfa z Nottingham, fikcyjną postać z filmu Robin Hood. Zgodziła się na leczenie pod warunkiem, że McGraw obieca, że nikt jej nie zamorduje podczas badania[12]. Po wywiadzie Duvall trafiła do zakładu psychiatrycznego w południowej części Kalifornii, lecz po trzech dniach odmówiła leczenia i wróciła do swojego domu. Mia Farrow skomentowała na Twitterze: Powinno istnieć prawo, które chroni osoby chore psychicznie przed drapieżnikami z programów telewizyjnych, takimi jak Dr. Phil, który wykorzystał Shelley Duvall dla własnego zysku. Z emisji programu nie była zadowolona również córka Stanleya Kubricka – Vivian i opublikowała list otwarty, w którym wyraża swoje oburzenie i obrzydzenia tym co zrobił dr Phil i producenci jego programu. Dodała w nim, że ma nadzieję, że inni również zbojkotują jego talk-show i przestaną oglądać „pozbawioną serca rozrywkę, która nie ma nic wspólnego z leczeniem”. W pomoc finansową dla Duvall zaangażowała się córka Kubricka (w internecie zbierała pieniądze na leczenie) i organizacja The Actors Fund[13][14][15].
Filmografia[edytuj | edytuj kod]
Filmy fabularne[edytuj | edytuj kod]
| Rok | Tytuł | Rola | Reżyser |
|---|---|---|---|
| 1970 | Brewster McCloud | Suzanne Davis | Robert Altman |
| 1971 | McCabe i pani Miller (McCabe & Mrs. Miller) | Ida Coyle | Robert Altman |
| 1974 | Złodzieje tacy jak my (Thieves Like Us) | Keechie | Robert Altman |
| 1975 | Nashville | L. A. Joan | Robert Altman |
| 1976 | Buffalo Bill i Indianie (Buffalo Bill and the Indians, or Sitting Bull’s History Lesson) | Pani Grover Cleveland | Robert Altman |
| Bernice Bobs Her Hair (TV) | Bernice | Joan Micklin Silver | |
| 1977 | Annie Hall | Pam | Woody Allen |
| Trzy kobiety (3 Women) | Mildred „Millie” Lammoreaux | Robert Altman | |
| 1980 | Lśnienie (The Shining) | Wendy Torrance | Stanley Kubrick |
| Popeye | Olive Oyl | Robert Altman | |
| 1981 | Bandyci czasu (Time Bandits) | Pansy | Terry Gilliam |
| 1984 | Frankenweenie (film krótkometrażowy) | Susan Frankenstein | Tim Burton |
| Booker (film krótkometrażowy) | Laura | Stan Lathan | |
| 1987 | Roxanne | Dixie | Fred Schepisi |
| Żaba (Frog, TV) | Annie Anderson | David Grossman | |
| 1991 | Kosmita z przedmieścia (Suburban Commando) | Jenny Wilcox | Burt Kennedy |
| 1995 | Na samym dnie (Underneath) | pielęgniarka | Steven Soderbergh |
| 1996 | Portret damy (The Portrait of a Lady) | Pani Touchett | Jane Campion |
| 1997 | RocketMan | Pani Randall | Stuart Gillard |
| Zmierzch lodowych nimf (Twilight of the Ice Nymphs) | Amelia Glahn | Guy Maddin | |
| Sam jak palec (Alone, TV) | Estelle | Michael Lindsay-Hogg | |
| 1998 | Miłość i frytki (Home Fries) | Pani Jackson | Dean Parisot |
| Kacper i Wendy (Casper Meets Wendy) | Gabby | Sean McNamara | |
| Opowieść o mumii (Tale of the Mummy) | Edith Butros | Russell Mulcahy | |
| 1999 | Czwarte piętro (The 4th Floor) | Martha Stewart | Josh Klausner |
| 2000 | Manna z nieba (Manna from Heaven) | detektyw Dubrinski | Gabrielle Burton, Maria Burton |
| 2001 | Stanley Kubrick: Życie w obrazach (Stanley Kubrick: A Life in Pictures) | Shelley Duvall | Jan Harlan |
| 2023 | The Forest Hills | Matka Rico | Scott Goldberg |
_(cropped).jpg)
Seriale TV[edytuj | edytuj kod]
- 1973: Cannon jako Liz Christie
- 1973: Love, American Style jako Bonnie Lee
- 1976: Baretta jako Aggie
- 1982–87: Faerie Tale Theatre jako gospodarz
- 1985–87: Tall Tales & Legends jako gospodarz
- 1986: Chlupotki (Popples)
- 1992–93: Shelley Duvall's Bedtime Stories
- 1994: Prawnicy z Miasta Aniołów (L.A. Law) jako Margo Stanton
- 1995: Frasier jako Caroline (głos)
- 1997: Opowieści z księgi cnót (Adventures from the Book of Virtues) jako Fairy (głos)
- 1997: Prawdziwe potwory (Aaahh!!! Real Monsters) jako Ocka (głos)
- 1998: Maggie Winters jako Muriel
- 1998: Wishbone jako Renee Lassiter
- 1999: Kolorowy dom (The Hughleys) jako pani Crump
Dyskografia[edytuj | edytuj kod]
- Hello, I'm Shelley Duvall...Merry Christmas (1991)
- Hello, I'm Shelley Duvall...Sweet Dreams (1991)
- The Animal Express (1992)
- Digby's Adventures, Sanctuary Woods (1994, CD-ROM) – narrator
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Shelley Duvall Actor. „TV Guide”. [dostęp 2016-07-07]. (ang.).
- ↑ Shelley Duvall (7 de Julho de 1949). Filmow. [dostęp 2016-07-07]. (port.).
- ↑ Shelley Duvall. Rotten Tomatoes. [dostęp 2016-07-07]. (ang.).
- ↑ Shelley Duvall Biography (1949-). Film Reference. [dostęp 2016-07-07]. (ang.).
- ↑ Robert Richardson Duvall. ancestry.com. [dostęp 2016-07-07]. (ang.).
- ↑ Shelley Duvall, An Unlikely Star. „The New York Times”. [dostęp 2016-07-07]. (ang.).
- ↑ Shelley Duvall – Actor. CineMagia.ro. [dostęp 2016-07-07]. (rum.).
- ↑ Shelley Duvall. MYmovies. [dostęp 2016-07-07]. (wł.).
- ↑ Shelley Duvall Bio. BuddyTV. [dostęp 2016-07-07]. (ang.).
- ↑ Shelley Duvall Dating History. FamousFix. [dostęp 2016-07-07]. (ang.).
- ↑ Seth Abramovitch: Searching for Shelley Duvall: The Reclusive Icon on Fleeing Hollywood and the Scars of Making 'The Shining'. The Hollywood Reporter, 2021-02-11. [dostęp 2021-03-05]. (ang.).
- ↑ Al Roker condemns 'Dr. Phil' interview with Shelley Duvall. „Daily News (Nowy Jork)”. [dostęp 2016-11-23]. (ang.).
- ↑ Kat Rosenfield (2016-11-18): Shelley Duvall's 'Dr. Phil' Interview: What We Learned. Us Weekly. [dostęp 2016-11-23]. (ang.).
- ↑ Stanley Kubrick's daughter to support 'very sick' Shelley Duvall. Fox News. [dostęp 2016-11-23]. (ang.).
- ↑ Lisa de Moraes (2016-11-18): Dr. Phil Shelley Duvall Episode Triggers Hollywood Anger. Deadline. [dostęp 2016-11-23]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Shelley Duvall w bazie IMDb (ang.)
- Shelley Duvall w bazie Filmweb
- Shelley Duvall w bazie Notable Names Database (ang.)