Severino Varela
 | |||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | 14 września 1913 | ||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Pozycja | |||||||||||||||||||||
| Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
Severino Varela (14 września 1913 - 29 lipca 1995) - piłkarz urugwajski, napastnik.
Urodzony w Montevideo Varela karierę piłkarską rozpoczął w 1932 roku w klubie River Plate Montevideo[1]. W 1935 roku podpisał kontrakt z klubem CA Peñarol, z którym zdobył cztery tytuły mistrza Urugwaju z rzędu - w 1935, 1936, 1937 i 1938 roku.
Jako piłkarz Peñarolu wziął udział w turnieju Copa América 1937, gdzie Urugwaj zajął czwarte miejsce. Varela zagrał we wszystkich pięciu meczach - z Paragwajem (zdobył 2 bramki), Peru (zdobył 2 bramki), Chile, Brazylią i Argentyną (zdobył 1 bramkę). Jako zdobywca 5 goli został wspólnie z Argentyńczykiem Alberto Zozayą wicekrólem strzelców turnieju.
Dwa lata później wziął udział w turnieju Copa América 1939, gdzie Urugwaj został wicemistrzem Ameryki Południowej. Varela zagrał we wszystkich czterech meczach - z Ekwadorem (zdobył 3 bramki), Chile (zdobył 1 bramkę), Paragwajem (zdobył 1 bramkę) i Peru (w 70 minucie zmienił go Oscar Chirimini). Jako zdobywca pięciu bramek wspólnie z Peruwiańczykiem Jorge Alcalde został wicekrólem strzelców turnieju.
Wciąż jako gracz Peñarolu wziął udział w turnieju Copa América 1942, gdzie Urugwaj zdobył tytuł mistrza Ameryki Południowej. Varela zagrał we wszystkich sześciu meczach - z Chile (w 70 minucie wszedł za niego Chirimini), Ekwadorem (zdobył 3 bramki, w 80 minucie wszedł za niego Chirimini), Brazylią (zdobył 1 bramkę), Paragwajem (zdobył 1 bramkę), Peru (w 20 minucie wszedł za niego Chirimini) i Argentyną (w 21 minucie wszedł za niego Chirimini).
Wkrótce po zwycięskim turnieju Varela za sumę 38 000 peso przeszedł do argentyńskiego klubu Boca Juniors. W nowym klubie zadebiutował 18 kwietnia 1943 roku w wygranym 3:1 meczu z zespołem Racing Club de Avellaneda. Razem z Boca Juniors Varela zdobył dwa tytuły mistrza Argentyny - w 1943 i 1944 roku.
Ostatni raz zagrał w barwach Boca Juniors 22 grudnia 1945 roku w wygranym 3:2 meczu z Club Nacional de Football, rozegranym w ramach turnieju Copa Confraternidad 1945. Łącznie w barwach Boca Juniors rozegrał 74 mecze (a dokładniej 6591 minut - 44 zwycięstwa i 18 remisów), w których zdobył 46 bramek. W 1946 roku wrócił do Peñarolu, by w 1947 roku zakończyć w nim karierę piłkarską.
Varela od 15 sierpnia 1935 roku do 7 lutego 1942 roku rozegrał w reprezentacji Urugwaju 24 mecze i zdobył 19 bramek[2]. W turniejach Copa América zdobył łącznie 15 bramek, co daje mu trzecie miejsce w strzeleckiej tabeli wszech czasów tej imprezy[3].
Był napastnikiem o niepozornej, lekko przygarbionej sylwetce. Niezwykle waleczny i zawzięty, Varela nie załamywał się nawet w najtrudniejszych momentach. Wyróżniającą go specjalnością były gole zdobyte szczupakiem, w Ameryce Południowej znane pod nazwą palomita. Potrafił to robić pomimo faktu, że podczas gry stale nosił na głowie biały beret (boina blanca). Jedynie podczas treningów zakładał beret czarnego koloru.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Tomasz Wołek, Encyklopedia piłkarska FUJI: Copa America. Historia mistrzostw Ameryki Południowej 1910-1995, Wydawnictwo GiA, Katowice 1995, ISBN 83-902751-2-0, str. 53-55, 58-59, 65-68
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Severino Varela - biografia (historiadeboca.com). historiadeboca.com.ar. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-05-20)].
- Severino Varela - biografia (informexeneize.com). informexeneize.com.ar. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-03)].
- Kariera według BDFA
