Seria Pfunda

Seria Pfunda – seria widm powstająca w wyniku emisji fotonów przez elektron w atomie wodoru przechodzący z wyższego orbitalu na orbital 5 (seria O).

Serię opisał jako pierwszy Amerykanin August Herman Pfund w 1924^[1].

Długości fal tej serii to od 2279 do 7457 nm. Znajdują się one wszystkie w podczerwieni.

n	6	7	8	9	10	${\displaystyle \infty }$
Długość fali (nm)	7476	4664	3749	3304	3046	2279

Wzór Rydberga dla serii Pfunda ma postać:

${\displaystyle {\frac {1}{\lambda }}=R\left({\frac {1}{5^{2}}}-{\frac {1}{n^{2}}}\right)\qquad \left(R=1{,}0974\cdot 10^{7}{\text{m}}^{-1}\right)}$

Gdzie n to kolejne liczby naturalne poczynając od 6 (n = 6, 7, 8...). Linia Lp – α odpowiada n = 6, a granica serii odpowiada granicy wyrażenia dla n dążącego do nieskończoności.

Serie widmowe w atomie wodoru to, według orbitalu docelowego:

1. seria Lymana
2. seria Balmera
3. seria Paschena
4. seria Bracketta
5. seria Pfunda
6. seria Humphreysa

Przypisy[edytuj | edytuj kod]