Serafin (Tichonow)
| Dmitrij Tichonow | |
| Arcybiskup penzeński i kuźniecki | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 23 lutego 1935 |
| Data śmierci | 2000 |
| Arcybiskup penzeński i kuźniecki | |
| Okres sprawowania | 1991–2000 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Śluby zakonne | 20 kwietnia 1965 |
| Diakonat | 21 maja 1965 |
| Prezbiterat | 5 września 1965 |
| Chirotonia biskupia | 18 października 1978 |
| Data konsekracji | 18 października 1978 | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||
| Miejsce | |||||||||||
| Konsekrator | |||||||||||
| Współkonsekratorzy | Aleksy (Ridigier), Juwenaliusz (Pojarkow), Sergiusz (Pietrow), Filaret (Wachromiejew), Melchizedek (Lebiediew), Chryzostom (Martiszkin), Gleb (Smirnow), Mikołaj (Sajama), Hiob (Tywoniuk) | ||||||||||
| |||||||||||
Serafin, imię świeckie Dmitrij Zacharowicz Tichonow (ur. 23 lutego 1935 w Grannym, zm. 2000) – rosyjski biskup prawosławny.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Po ukończeniu szkoły kolejowej pracował na stacji Ruzajewka jako ślusarz. W latach 1955–1956 odbywał zasadniczą służbę wojskową. W 1957 wstąpił do seminarium duchownego w Saratowie. W 1961 ukończył seminarium i podjął studia w Leningradzkiej Akademii Duchownej. Ukończył je w 1965, uzyskując tytuł kandydata nauk teologicznych. 20 kwietnia tego samego roku złożył wieczyste śluby mnisze, zaś 21 maja tego samego roku został wyświęcony na hierodiakona przez metropolitę leningradzkiego i nowogrodzkiego Nikodema. 5 września tego samego roku został hieromnichem. W 1969 został igumenem. Od 1970 był członkiem rosyjskiej misji prawosławnej w Jerozolimie, od 1974 do 1977 był jej kierownikiem. Po powrocie do ZSRR został przełożonym monasteru Zaśnięcia Matki Bożej w Odessie.
18 października 1978 w soborze Objawienia Pańskiego w Moskwie został wyświęcony na biskupa penzeńskiego i sarańskiego. Jako konsekratorzy w ceremonii wzięli udział patriarcha moskiewski i całej Rusi Pimen, metropolita talliński i estoński Aleksy, metropolici kruticki i kołomieński Juwenaliusz, odeski i chersoński Sergiusz, miński i białoruski Filaret, arcybiskupi berliński i niemiecki Melchizedek, kurski i biełgorodzki Chryzostom, orłowski i briański Gleb oraz biskupi możajski Mikołaj i zarajski Hiob. W 1990 otrzymał godność arcybiskupią. W 1991 jego tytuł uległ zmianie na biskup penzeński i kuźniecki. Zmarł w 2000 i został pochowany w soborze Zaśnięcia Matki Bożej w Penzie[1].