Seksualność Adolfa Hitlera

Seksualność Adolfa Hitlera od dawna była przedmiotem debat historycznych i naukowych, a także spekulacji i plotek. Istnieją dowody, że przez życie nawiązywał on relacje z kobietami, a także znana jest jego antypatia do homoseksualizmu. Cztery blisko związane z nim kobiety próbowały odebrać swoje życie – dwie skutecznie, a kolejna zmarła osiem lat po próbie z powodu związanych z nią komplikacji.

Adolf Hitler stworzył swój publiczny wizerunek jako Wodza żyjącego w abstynencji seksualnej, bez rodziny, w całkowitym poświęceniu swojej misji politycznej i narodowi niemieckiemu^[1][2]. Jego trwający 14 lat związek z Evą Braun był stale ukrywany przed opinią publiczną i wszystkimi spoza jego najbliższego kręgu. Według Heike Görtemakera, biografa Evy, para prowadziła regularne życie seksualne. Hitler i Braun ostatecznie pobrali się pod koniec kwietnia 1945 r., mniej niż 40 godzin przed wspólnym samobójstwem^[3].

Po wojnie pojawiły się różne teorie na temat jego orientacji seksualnej: że był osobą homoseksualną, biseksualną lub aseksualną. Brakuje jednoznacznych dowodów, ale większość historyków uważa, że był heteroseksualny. Istnieją podejrzenia, że Hitler miał nieślubnego syna (Jean-Marie Loret), lecz historycy głównego nurtu tacy jak Ian Kershaw, odrzucają to jako mało prawdopodobne lub niemożliwe^[4].

Tło[edytuj | edytuj kod]

Życie seksualne Hitlera od dawna jest przedmiotem spekulacji i plotek, z których wiele zostało wymyślonych lub „doprawionych” przez jego politycznych wrogów^[5]. Informacje na temat jego prywatnego życia pochodzą głównie od ludzi z jego wewnętrznego kręgu, takich jak jego asystenci, jego sekretarki, Albert Speer, rodzina Richarda Wagnera i inni. Ian Kershaw opisuje młodego Hitlera jako brzydzącego się kontaktem osobistym i aktywnością seksualną, w tym homoseksualizmem i prostytucją, bojącego się zarażenia infekcją przenoszoną drogą płciową^[6].

Kershaw zauważa, że jako żołnierz podczas I wojny światowej Hitler nie brał udziału w rozmowach o seksie z innymi żołnierzami. Naśmiewającym się z jego abstynencji seksualnej Hitler odpowiedział, że „umarłby ze wstydu szukając bliskości z francuską dziewczyną” oraz że uważa takie zachowanie za niehonorowe^[7]. Zapytany przez towarzysza, czy kiedykolwiek kochał jakąkolwiek dziewczynę, Hitler odpowiedział, że nigdy nie miał na to czasu i najprawdopodobniej nigdy to się nie stanie^[8].

Relacje z kobietami[edytuj | edytuj kod]

Speer twierdził, że Hitler preferował mało inteligentne kobiety, które nie będą kwestionować jego pracy ani przeszkadzać mu w relaksie w czasie wolnym^[9]. Kershaw spekuluje, że Adolf wolał młodsze kobiety, które łatwo było zdominować i ukształtować. Zauważa, że co najmniej trzy z bliskich mu kobiet (Eva Braun, Geli Raubal i Maria Reiter) były znacznie, o około 20 lat, młodsze od niego^[10].

Ernst Hanfstaengl, osobiście uważający Wodza za impotenta^[11], bezskutecznie próbował zachęcić Hitlera do stworzenia relacji z Martą Dodd, córką ambasadora USA^[12]. Według Hanfstaengla, reżyserka Leni Riefenstahl próbowała nawiązać relację z Hitlerem, ale on odrzucił ją^[13]. Magda Goebbels zapraszała Hitlera na imprezy w celu stworzenia mu okazji do spotkań z kobietami, ale nie okazywał nimi zainteresowania. Gdy odwiedzały go zagraniczne zwolenniczki jego rządów, takie jak Unity Mitford, Hitler zwykle opowiadał im o polityce^[14].

Geli Raubal[edytuj | edytuj kod]

Hitler był głęboko przywiązany do swojej, 19 lat młodszej, przyrodniej siostrzenicy Geli Raubal. Zaczęła mieszkać w jego domu po tym, jak jej matka została gospodynią Hitlera w 1925 roku. Chociaż dokładny charakter związku nie jest znany, Kershaw opisuje ją jako ukrytą relację seksualną^[15]. We wrześniu 1931 roku Geli popełniła samobójstwo używając do tego pistoletu Hitlera. Jej śmierć miała wywołać u niego wielkie cierpienie^[16].

Eva Braun[edytuj | edytuj kod]

Relacja Hitlera z Braun, która trwała prawie 14 lat, była ukryta przed opinią publiczną i wszystkim oprócz ich wewnętrznego kręgu znajomych^[17]. Traudl Junge zapytała go kiedyś, dlaczego nigdy się nie ożenił – Hitler odpowiedział, że nie byłby w stanie poświęcić wystarczająco dużo czasu swojej żonie^[18]. Führer nie chciał mieć dzieci, gdyż uważał, że ich życie byłoby bardzo ciężkie, obciążone powinnościami ich rodziców oraz wymogami jakie by przed nimi stawiano^[18].

Poglądy na temat homoseksualizmu[edytuj | edytuj kod]

Nie ma dowodów na zachowania homoseksualne Hitlera^[19][20][21].

 Zobacz też: Prześladowanie osób homoseksualnych w III Rzeszy.

Reżim Hitlera prześladował homoseksualistów, w konsekwencji czego od ok. 5 do 15 tys. nieheteronormatywnych osób trafiło do obozów koncentracyjnych, w których ok. 2,5 do 7,5 tys. z nich zmarło^[22]. Ernst Röhm był swego czasu najbliższym przyjacielem Hitlera – jedyną osobą, która nazwała go „Adolfem”^[23] – ale po nocy długich noży (1934) Hitler opisał homoseksualizm Röhma jako niemoralny^[24]. W sierpniu 1941 roku Hitler nakazał Heinrichowi Himmlerowi powziąć działania w celu usunięcia homoseksualistów z wojska i SS^[25].

Wojenne raporty OSS Langera i Murraya[edytuj | edytuj kod]

Istnieją dwa alianckie raporty z czasów wojny będące próbą psychologicznej analizy Hitlera. Raport Waltera C. Langera z 1943 r. dla American Office of Strategic Services (OSS) opisuje Hitlera jako tłumiącego tendencje homoseksualne^[26]  i twierdził, że jest on koprofilem-impotentem^[26] . Psycholog Henry Murray napisał osobny raport psychoanalityczny dla OSS w 1943 roku, w którym wyciągnął podobne wnioski^[27] . Podobnie twierdził przesłuchiwany po wojnie Otto Strasser. Teoria ta jest podważana przez Iana Kershawa^[28].

Prawdopodobne relacje[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• PeterP. Allen PeterP., Hitler had son with French teen, „The Telegraph”, Telegraph Media Group, 17 lutego 2012 .
• Steven Bach: Leni: The Life and Work of Leni Riefenstahl. New York; Toronto: Alfred A. Knopf, 2007. ISBN 978-0-375-40400-9.
• Antony Beevor: Berlin: The Downfall 1945. New York: Viking-Penguin, 2002. ISBN 978-0-670-03041-5.
• Martin Bright. Unity Mitford and ‘Hitler’s baby’. „New Statesman”, 2002. Progressive Media International. 
• Alan Bullock: Hitler: A Study in Tyranny. New York: Konecky & Konecky, 1999. ISBN 978-1-56852-036-0.
• Kate Connolly. Nazi loyalist and Adolf Hitler’s devoted aide: the true story of Eva Braun. „The Observer”, 2010. Guardian News and Media. 
• Richard J. Evans: The Third Reich in Power. New York: Penguin Group, 2005. ISBN 978-0-14-303790-3.
• Richard J. Evans: The Third Reich at War. New York: Penguin Group, 2008. ISBN 978-0-14-311671-4.
• Pierre Galante, Eugene Silianoff: Voices From the Bunker. New York: G. P. Putnam’s Sons, 1989. ISBN 978-0-3991-3404-3.
• Heike B. Görtemaker: Eva Braun: Life with Hitler. New York: Alfred A. Knopf, 2011. ISBN 978-0-307-59582-9.
• John Gunther: Inside Europe. New York: Harper & Brothers, 1940. OCLC 836676034.
• Charles Hamilton: Leaders & Personalities of the Third Reich, Vol. 1. R. James Bender Publishing, 1984. ISBN 978-0-912138-27-5.
• Ernst Hanfstaengl: Hitler: The Missing Years. London: Eyre & Spottiswoode, 1957.
• Erik N. Jensen. The Pink Triangle and Political Consciousness: Gays, Lesbians, and the Memory of Nazi Persecution. „Journal of the History of Sexuality”. 11, s. 319–349, 322–323, and n. 19, 2002. DOI: 10.1353/sex.2002.0008. JSTOR: 3704560. 
• Anton Joachimsthaler: Korrektur einer Biographie: Adolf Hitler, 1908–1920 (Emendation of a Biography. Adolf Hitler, 1908–1920). München: Herbig, 1989. ISBN 978-3-7766-1575-3. (niem.).
• Anton Joachimsthaler: The Last Days of Hitler: The Legends – The Evidence – The Truth. London: Brockhampton Press, 1999. ISBN 978-1-86019-902-8.
• Ian Kershaw: Hitler 1889–1936: Hubris. London: Penguin, 2001. ISBN 978-0-14-192579-0.
• Ian Kershaw: Hitler: A Biography. New York: W. W. Norton & Company, 2008. ISBN 978-0-393-06757-6.
• August Kubizek: The Young Hitler I Knew: The Memoirs of Hitler’s Childhood Friend. Barnsley, West Yorkshire: Greenhill/Frontline, 2011. ISBN 978-1-84832-607-1.
• Walter C. Langer: A Psychological Profile of Adolph Hitler. His Life and Legend. Washington, D.C.: Office of Strategic Services, 1943. OCLC 6061022.
• Walter C. Langer: The Mind of Adolf Hitler. New York: Basic Books, 1972.
• David Clay Large: Where Ghosts Walked: Munich’s Road to the Third Reich. New York: W. W. Norton & Company, 1997. ISBN 978-0-393-03836-1.
• Eric Larson: In the Garden of Beasts: Love, Terror, and an American Family in Hitler’s Berlin. New York: Crown Publishers, 2011. ISBN 978-0-307-40884-6.
• Heinz Linge: With Hitler to the End. Frontline Books–Skyhorse Publishing, 2009. ISBN 978-1-60239-804-7.
• Bob Moser. Anti-Gay Religious Crusaders Claim Homosexuals Helped Mastermind the Holocaust. „Intelligence Report”, 2005. Southern Poverty Law Center. 
• Christine L. Mueller: The Other Side of the Pink Triangle: Still a Pink Triangle. Queer Resources Directory, 1994.
• Henry A. Murray: Analysis of the Personality of Adolph Hitler: With Predictions of His Future Behavior and Suggestions for Dealing with Him Now and After Germany’s Surrender. Harvard Psychological Clinic, 1943.
• Andrew Nagorski: Hitlerland: American Eyewitnesses to the Nazi Rise to Power. New York: Simon and Schuster, 2012.
• Jack Nusan Porter: Homosexuals, Genocide of in the Holocaust. Center for Holocaust & Genocide Studies, University of Minnesota, 1998.
• Ron Rosenbaum: Explaining Hitler: The Search for the Origins of His Evil. New York; Toronto: Random House, 1998. ISBN 978-0-679-43151-0.
• RonR. Rosenbaum RonR., Queer as Volk? A new book claims Hitler was a closet case, The Slate Group, 2001 .
• William L. Shirer: The Rise and Fall of the Third Reich. New York: Simon & Schuster, 1960. ISBN 978-0-671-62420-0.
• Albert Speer: Inside the Third Reich. New York: Avon, 1971. ISBN 978-0-380-00071-5.
• Staff. Foreign News: Uneven Romance. „TIME”, 1959. New York: Time Inc. 
• Staff, Hitler had geen joods bloed en geen Franse zoon (Hitler had no Jewish blood and no French son), [w:] Het Laatste Nieuws [online], 2008 [zarchiwizowane z adresu 2008-04-25]  (niderl.).
• W. H. D Vernon. Hitler, the man – Notes for a case history. „Journal of Abnormal and Social Psychology”. 37, s. 295–308, 1942. Washington: American Psychological Association. DOI: 10.1037/h0059954.