Sebastian (Pyłypczuk)
| Symeon Pyłypczuk | |
| Biskup kirowohradzki i nikołajewski | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data urodzenia | 7 maja 1914 |
| Data śmierci | 1992 |
| Biskup kirowohradzki i nikołajewski | |
| Okres sprawowania | 1977–1989 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Śluby zakonne | 1938 |
| Diakonat | 1941 |
| Prezbiterat | 19 grudnia 1942 |
| Chirotonia biskupia | 16 października 1977 |
| Data konsekracji | 16 października 1977 | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||||
| Miejsce | |||||||||||||
| Konsekrator | |||||||||||||
| Współkonsekratorzy | Nikodem (Rusnak), Leoncjusz (Gudimow), Antoni (Wakaryk), Agatangel (Sawwin) | ||||||||||||
| |||||||||||||
Sebastian, imię świeckie Symeon Pyłypczuk (ur. 24 kwietnia?/7 maja 1914, zm. 1992) – ukraiński biskup prawosławny.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Pochodził z rodziny chłopskiej. Jako dziewiętnastolatek wstąpił jako posłusznik do skitu Św. Ducha w Poczajowie. Wieczyste śluby mnisze złożył w 1938. Trzy lata później przyjął święcenia diakońskie z rąk biskupa pińskiego i poleskiego Beniamina. W tym samym roku został skierowany do monasteru św. Jerzego na Kozackich Mogiłach. Święcenia kapłańskie przyjął 19 grudnia 1942 z rąk biskupa krasnodarskiego Nikodema. W 1945 został pomocnikiem ekonoma Ławry Poczajowskiej, zaś trzy lata później – jej ekonomem[1].
W 1954 objął urząd namiestnika Ławry Poczajowskiej, co oznaczało również podniesienie do godności archimandryty. Osiem lat później został przeniesiony do monasteru Pskowsko-Pieczerskiego, zaś cztery lata później – do monasteru Zaśnięcia Matki Bożej w Odessie. W 1967 w trybie eksternistycznym ukończył seminarium duchowne w Odessie. Od 1969 do 1971 zarządzał finansami monasteru Zaśnięcia Matki Bożej w Odessie oraz działającej przy nim letniej rezydencji patriarchów moskiewskich i całej Rusi. Przez kolejne dwa lata był natomiast spowiednikiem mnichów monasteru Zaśnięcia Matki Bożej[1]. W 1973, w trybie zaocznym, uzyskał stopień kandydata nauk teologicznych na Moskiewskiej Akademii Duchownej[1].
Od 1975 służył w eparchii kijowskiej. W 1976 został dziekanem dekanatu humańskiego oraz proboszczem parafii przy soborze Zaśnięcia Matki Bożej w Humaniu. W roku następnym został wyświęcony na biskupa kirowohradzkiego. Na katedrze pozostawał przez dwanaście lat, w 1989 został przeniesiony w stan spoczynku. Trzy lata później zmarł[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Севастиан (Пилипчук). [dostęp 2012-12-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-21)].