Seóirse Bodley

Seóirse Bodley
Data i miejsce urodzenia

4 kwietnia 1933
Dublin

Pochodzenie

irlandzkie

Data śmierci

17 listopada 2023

Gatunki

muzyka poważna, muzyka współczesna

Zawód

kompozytor, pedagog

Seóirse Bodley (ur. 4 kwietnia 1933 w Dublinie, zm. 17 listopada 2023[1])[2]irlandzki kompozytor i pedagog, uhonorowany przez Aosdána tytułem Saoi (2008)[3].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Podstawowe wykształcenie muzyczne zdobył w Royal Irish Academy of Music. Następnie studiował u Johna Larcheta w University College Dublin, gdzie w 1955 uzyskał muzyczny bakalaureat (BMus)[2]. W 1957 otrzymał dwuletnie stypendium doktoranckie od National University of Ireland, dzięki czemu mógł podjąć studia w Stuttgarcie u Johanna Nepomuka Davida (kompozycję) i Hansa Müller-Kraya (dyrygenturę)[4]. Rok później zrobił doktorat z muzyki (DMus) na University College Dublin[2]. Przez trzy kolejne lata (1962–1964) brał udział w Darmsztadzkich Międzynarodowych Letnich Kursach Nowej Muzyki[2][4].

W 1964 został dyrektorem wydziału Folk Music Studies dublińskiego University College. Przez wiele lat pełnił funkcję przewodniczącego Folk Music Society of Ireland. Jego badania koncentrowały się na analizie stylistycznej tradycyjnego śpiewu gaelickiego i opracowaniu systemu notacji dla jego ornamentacji rubato[2][5]. W 1984 został profesorem nadzwyczajnym w University College w Dublinie, gdzie wykładał do przejścia na emeryturę w 1998[2], pozostając w tej uczelni jako profesor emeritus[3].

W 1982 został członkiem założycielem stowarzyszenia Aosdána i został wyróżniony honorowym tytułem Saoi, który w listopadzie 2008 oficjalnie nadała mu prezydent Mary McAleese[3][6].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Idiom kompozytorski Bodleya zmieniał się stylistycznie w miarę upływu lat. W latach 1952–1962 jego muzyka była głównie tonalna, z pojawiającymi się elementami typowymi dla irlandzkiego folkloru, na przykład motywem przypominającym fugato w I symfonii (1958–1959)[4].

Zainspirowany nowymi technikami kompozytorskimi, z którymi zetknął się w Darmstadzie na początku lat 60., stworzył serię utworów wykorzystujących elementy awangardy środkowoeuropejskiej. Do 1971 był głównym irlandzkim przedstawicielem postserializmu[2][4]. Wykorzystywał też techniki aleatoryczne oraz elektronikę i programy komputerowe[7], tworząc muzykę abstrakcyjną[2][4], czego przykładem są takie utwory, jak I symfonia kameralna (1964), Konfiguracje (1967), I kwartet smyczkowy (1968), Scintillae (1968)[4].

W następnym okresie (1972–1980) Bodley łączył techniki awangardowe z tradycyjną muzyką irlandzką[3], eksplorując inspirujące twórczo kontrasty wynikające z tych połączeń, na przykład w The Narrow Road to the Deep North (1972) i A Small White Cloud Drifts over Ireland (1975)[2][4]. Od tego czasu rozwija własny język muzyczny, który zawiera cechy typowo irlandzkie, ale też zachowuje kosmopolityczną perspektywę. Przykładami jego dojrzałego stylu są m.in. takie kompozycje, jak Phantasms (1989) i II kwartet smyczkowy (1992)[4].

Ważniejsze kompozycje[edytuj | edytuj kod]

(na podstawie materiałów źródłowych[2][3])

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Tributes paid to Irish composer Seóirse Bodley, who has died aged 90. hotpress.com. [dostęp 2023-11-17]. (ang.).
  2. a b c d e f g h i j Klein 2004 ↓.
  3. a b c d e Seóirse Bodley (b. 1933). [w:] Contemporary Music Center. Ireland [on-line]. [dostęp 2018-03-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-21)]. (ang.).
  4. a b c d e f g h Publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana rejestracja, też płatna, lub wykupienie subskrypcji Axel Yeats: Bodley, Seóirse. [w:] Oxford Music Online. Grove Music Online [on-line]. [dostęp 2018-03-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-21)]. (ang.).
  5. Williams 2004 ↓.
  6. Kelly Fiach: Presidential approval for honoured artists. [w:] Independent.ie [on-line]. 2008-11-25. [dostęp 2018-03-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-21)]. (ang.).
  7. Griffiths 2011 ↓.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]